Ik heb niks met Sint Maarten

Ik heb er niks mee, al zal je dat wel denken aangezien het mijn naamgenoot is. Sterker nog, ik ken hem niet eens. Die Sint Maarten en lampionnetjes, ik heb er totaal niks mee. En ik zal je uitleggen waarom.

Via social media zie ik veel berichten en foto’s voorbij komen over het Sint Maarten feest. (Oeps, tikje op toch bijna Sint Maarten Fest in.) Foto’s met kinderen die hun zelfgemaakte of gekochte lampionnetje tonen met als bijschrift een zinnetje uit een liedje. Tot voor kort kende ik dat liedje helemaal niet. Het is dat Liam het laatst ineens begon te zingen. Dat bleek dus bij het feest van vandaag te horen.

Wie?

Van huis uit heb ik het verhaal van de Romeinse soldaat die zijn mantel in tweeën sneed niet. Nog niet zo heel lang geleden hoorde ik het op tv en er geen wel ergens een belletje rinkelen. Ooit moest ik het verhaal wel een keer gehoord hebben. Bij Liam in de klas had het digibord het verhaal verteld. Thuisgekomen vertelde hij mij het verhaal en was verbaasd dat ik het niet echt kenden. Want papa weet toch altijd alles?

Ik ben er niet mee opgegroeid, net zoals ik niet opgegroeid ben met Halloween. Twee verschillende feesten waarbij je snoep gaat ophalen langs de deur. Wij deden dat met Driekoningen. Op 6 januari gingen wij verkleed als koning langs de deur, compleet met ster op stok. Zingen bij elke deur met in de hand een emmertje wat omgebouwd was als spaarpot en een armoedig tasje voor de andere buit. In mijn jeugd waren dat vaak appels en mandarijnen en ook wel wat snoep. Tegenwoordig word je doodgekeken als je het waagt fruit te geven in plaats van een suikerbom.

Van die Driekoningen horen we nooit iets meer. Behalve vorig jaar bij ons aan de deur. Drie jongens van een jaar of twaalf die dachten dat ze niet verkleed wel even wat buit konden scoren aangezien dat van Halloween al helemaal op was. Hadden ze nog een beetje moeite gedaan om een kroontje in elkaar te flansen, dan had ik ze beloond. Waarschijnlijk wisten hun ouders niet eens dat ze aan het rondzwerven waren met deze ’truc’.

Tradities vervagen

Op het nieuws werd gisteren een kaartje getoond waar Sint Maarten nog gevierd wordt. Ik snapte meteen ook waarom het mij zo onbekend was, mijn streek ligt precies in de zone waar het eigenlijk zo goed als niet gevierd wordt.

Misschien is het dat ook wel, tegenwoordig worden de meeste kinderen niet meer met de kerk opgevoed en vervagen oude tradities. Zelf merk ik het ook in mijn gezin. Onze kinderen gaan niet naar de kerk zoals ik dat vroeger wel wekelijks deed als onderdeel van het familiebezoek. Het was een wekelijkse gewoonte. Later toen ik zelf ging nadenken over het geloof, besloot ik niet meer te gaan. Doordat veel zaken uit de kerkelijke wereld niet meer bij mij passen, voed ik mijn kinderen niet zo op. Hierdoor missen zij de basis van dit soort feesten. En met hen een heleboel andere kinderen in Nederland. Langzaam verdwijnen sommige feesten, maar wat vind ik het mooi dat er nog genoeg mensen zijn die de tradities in ere proberen te houden. Precies wat ik probeer bij het sinterklaasfeest.