Huh wat? Uhm ja, beetje vreemd die titel hè? Marjo van Mar-Joya bedacht een tag waarin ze duidelijk wil maken dat niet iedereen dezelfde manier van opvoeden heeft. Dat men zich daar niet voor hoeft te schamen, want we doen allemaal maar wat. En hoewel deze tag bedacht is voor moeders, is deze natuurlijk ook gewoon door vaders in te vullen. Daar was Cindy van Sleutel in de Tuin het helemaal mee eens en daarom gaf ze het stokje aan mij door. 

In deze tag ga je met de billen bloot en geef je toe dat alles wat je doet helemaal niet zo perfect is. Sterker nog, naar mijn idee bestaat een perfecte opvoeding niet, laat staan een perfecte vader of moeder. Ieder heeft nu eenmaal zijn foutjes en ik ook. Misschien is foutjes soms niet het juiste woord, maar kun je daar ook gewoon zeggen: “Ik heb er maling aan!” Hier komen ze:

Ik ben zo’n vader die…..

1. De tv als oppas gebruikt.
   Jazeker, soms zelfs een paar filmpjes te lang. Vooral ’s ochtends in het ritueel. Als ik Liam op maandag en donderdag naar school moet brengen zet ik de jongens aangekleed op de bank en in de stoel met een cracker of een bakje pap. Zelf kan ik dan even rustig naar het toilet, want daar komt het de rest van de dag niet rustig van.
2. Blij is als ze allebei slapen.
   Het gebeurt niet vaak dat de jongste op tijd slaapt ’s avonds. Op één of andere manier weet hij het te presteren om heel lang wakker te blijven en van zich te laten horen. Chantal en ik hebben daardoor weinig tijd voor elkaar. Ik ben dan ook blij als ze beiden slapen en we even een momentje samen kunnen hebben op de bank.
3. Niet modebewust is.
   Zoals heel veel vaders ben ik niet echt modebewust. Sterker nog, de meeste shirts in mijn kledingkast draag ik al tien jaar. Combinaties maken is niet echt mijn ding, vandaar dat Chantal de kleding meestal klaar legt voor de jongens.
4. Een hekel heeft aan insmeren.
   Dagelijks moet Kyran minstens twee maal ingesmeerd worden tegen uitslag over zijn hele lijf. Ik ben niet zo’n fan van allerlei zalfjes, vooral omdat tijdens het smeren mijn handen zo vet worden. Het insmeren doe ik wel, maar niet met al te veel plezier.
5. De hond uitlaten gebruikt als me-time.
   Tijdens de wandeling gaat de PokémonGo app aan en loop ik een tijdje rond om wat wezentjes te vangen. Ondertussen draaien mijn hersenen overuren met allerlei fantasieën die ik thuis vaak al weer vergeten ben. De hond uitlaten is dus ook een momentje voor mezelf. De laatste tijd is dat vaak pas erg laat als iedereen al op bed ligt.
6. Liever geen modderkinderen aanpak.
   Best tegenstrijdig, want ik vind het heerlijk om te zien als ze met modder aan het klooien zijn. Als zij die rem die ik wel heb, niet hebben. Als ze lekker gespeeld hebben kan ik dat ook meteen zien aan hun kleren. Aangezien ik het vervelend vind om zelf helemaal smerig te worden pak ik ze het liefst zo op dat ze niet tegen me aan komen om ze meteen zo onder de douche te zetten. Zij schoon, ik schoon.
7. Uit zijn slof kan schieten.
   Soms kun je dingen gewoon niet meer hebben, zeker niet als je al een aantal keer gewaarschuwd hebt. Ik ben een man met het principe dat je hoort te luisteren naar je ouders, zeker als je nog een klein kind bent. Gedraag je netjes naar anderen, doe een ander geen pijn, maak geen dingen stuk zijn voor mij best wel basiswaarden. Afhankelijk van wat er al aan vooraf gegaan is, kan ik wel eens uitvallen. Dan is er een grens bereikt van wat ik kan hebben en op een rustige manier kan oplossen. Dan is het ook echt klaar. Gelukkig kan ik het ook op andere manieren oplossen en heb ik dus niet maar één manier van reageren.
8. Foto’s van mijn kinderen op social media zet.
   Niet iedere ouder is ervan gecharmeerd om foto’s terug te vinden van zijn kinderen op internet. Vooral als ze die er zelf niet opgezet hebben. Als ik ergens een schminkopdracht heb en foto’s van resultaten maak, vraag ik dan ook altijd of ze online gezet mogen worden. Van mijn eigen kinderen zet ik ze gewoon online, maar niet alles wordt geplaatst. Er gaan geen naaktfoto’s op of foto’s waar ze echt last van gaan hebben.
9. Zijn eigen Lego heeft.
   Haha, ja echt. Ik heb mijn eigen Lego waar de kids niet aan mogen komen. Een aantal dingen staan in de vitrinekast boven, maar waar ze echt niet aan mogen komen staat in een kastje beneden waar ze zo bij kunnen. Daar staat mijn Lego Dimensions collectie. Die Lego bevat wat technische onderdeeltjes die gevoelig zijn en waar niet mee gegooid mag worden. Dit spelletjes wil ik immers nog heel lang kunnen spelen. Als de jongens oud genoeg zijn, kunnen ze het spel ook gaan spelen, samen met mij natuurlijk.
10. Veel over de kinderen praat in gezelschap
    Liam en Kyran geven mij veel gespreksstof, niet alleen omdat ik over ze schrijf of gebruik als inspiratie om te schrijven, maar ook omdat ik het heerlijk vind om te delen wat ze doen/gedaan hebben. Ze zijn een onderdeel van wie ik ben en wat ikzelf meemaak. Het is voor mij dus logisch dat ze in mijn gesprekken vaak naar voren komen.

Inderdaad, ik heb mijn imperfecties. Hebben we allemaal toch? Ondanks al mijn tekortkomingen weet ik dat ik ook een heleboel dingen wél goed doe. Het is niet voor niks dat de jongens uit zichzelf kusjes en knuffels komen geven. Zoals Lionel Richie zingt in Butterfly kisses: “In all that I’ve done wrong I know I must have done something right to deserve a hug every morning and butterfly kisses at night.”

Tikkie!
Bij een tag hoort natuurlijk ook een tikkie. Na mij is Dorien van Mama met sokjes van geitenwol aan de beurt om deze vragen in te vullen. Veel plezier ermee.