Jarenlang zijn we tussen twee provincies heen en weer gependeld. Vrouwlief woonde rondom Den Haag en ik in Nijmegen. Steeds meer kriebelde het ons om samen in een huisje te gaan wonen, allebei het ouderlijk huis uit en samen een nieuw gezin beginnen. Samen in één huisje waar we allebei zo onze eigen wensen voor hadden.

Zo snel mogelijk samenwonen

We konden kiezen voor snel samenwonen in het eerste de beste wat ons op het pad kwam of kiezen voor het huisje waar we beiden van droomden. Kiezen met de toekomst in ons achterhoofd: huisje, boompje, baby?
Ik stond al een flinke tijd ingeschreven bij de woningservice. Dat betekende dat ik een leuke woontijd had opgebouwd wat positief was bij het zoeken naar een huisje. Omstandigheden zorgden ervoor dat we nog liever gingen samenwonen en dat ook heel snel wilden. Zo graag dat we met ons hart elke woning aangepakt hadden die we maar konden krijgen. Als een kip zonder kop zochten we alle websites af. Particulieren die een woning verhuurden, hypotheekadviseurs (met ons loon zou dat waarschijnlijk niet eens kunnen, maar goed), woningstichtingen. We bleven maar klikken op huisjes die in ons huurbudget zaten, maar telkens moesten we tachtig of meer personen voor zien gaan. Echt gunstig stonden we niet. We zijn op een bepaald moment maar elke woningstichting in de buurt van Nijmegen binnengelopen om te vragen wat we moesten doen. Telkens kregen we te horen dat we al de juiste weg bewandelden en ze verder niks voor ons konden betekenen.

Twee personen, dubbele eisen

Beiden hadden we eisen voor een woning, moesten we die misschien bijstellen?

• Niet in een flat
  Mijn grote eis, ik wilde niet in een flat of etagewoning gaan zitten. Rekening houden met buren rondom je woning. Geluidsoverlast van alle kanten als je pech hebt. Met zware boodschappen de trap op. Het zou voor mij eerder een tussenoplossing zijn. Nadeel is dat je dan meteen je woonjaren kwijt bent en opnieuw moet opbouwen. Een woning moest ook geschikt zijn voor de toekomst, geschikt zijn om een kind in op te voeden bijvoorbeeld. Lekker met een tuintje erbij zodat ik wat met planten kon doen en er een kleine speelplek was.
• In de buurt van een baan
  Vrouwlief was aan het afstuderen en zou daarna een baan gaan zoeken, ik had al een vast contract bij de kinderopvang. Snel een nieuwe baan vinden zou moeilijk zijn, dus het liefst een woning binnen reisafstand.
• Omgeving voor een kind
  Ooit zou er wel een kind komen, het moest dus een geschikte woning zijn met genoeg ruimte. Een kamer voor ons en minstens eentje voor de toekomstige kleine. Niet direct aan een drukke straat, speelmogelijkheden in de buurt en een straat in een redelijke buurt.
• Allebei een nieuwe start
  De grote eis van vrouwlief. Als zij mijn omgeving op zou komen, dan niet in mijn eigen stad zelf. Dan in een dorp eromheen. Zij een nieuwe start, dan ik ook. Samen een nieuwe start. Samen de nieuwe omgeving ontdekken en samen de moeilijkheden hebben van nieuwe mensen ontmoeten. De eis om allebei halverwege te gaan wonen werd daarmee wat bijgesteld.

Het bekijken van woningen deden we met deze eisen in ons achterhoofd. Bij sommige woningen gingen we uit onszelf langs, bij andere op uitnodiging van de woningservice. Hoe dit verliep en waarom we woningen toch afwezen lees je binnenkort in deel 2.

Meer uit deze serie:
Huisje, boompje, (baby?) - deel 1
Huisje, boompje, (baby?) - deel 2
Huisje, boompje, (baby?) - deel 3