Het is al een flinke tijd geleden dat we begonnen zijn met het sparen van koopzegels. Om ermee te beginnen hadden we een speciale reden, datenights. Inmiddels hebben we het doel bijgesteld en is het iets voor het hele gezin geworden.

Spaarzegels in plaats van spaarrekening

Die spaarrekening van me wordt helaas steeds geplunderd om de maand door te komen. Eigenlijk hebben de maandelijkse stortingen helemaal geen nut, want die komen onder de noemer “vloekwoord” weer terug naar de gewone rekening. Ik zit er zelfs aan te denken de spaarrekening op te heffen. Voor het gebruik ervan moet je immers betalen. We waren op zoek naar een manier van sparen waardoor we er niet meer aan konden komen. Koopzegeltjes dus. Je betaalt in loop der tijd een x-bedrag en krijgt voor een vol boekje een iets hoger bedrag terug. Een betere rente dan je bank geeft. Zolang je een boekje niet inlevert zet je het geld dus opzij. Nu kopen we de zegeltjes erbij. Niet altijd, want het is nog steeds opletten of het op dat moment ook financieel kan.

Geen datenight

Aan die datenights komen we eigenlijk niet toe. Vaak zijn we al blij als we ’s avonds eindelijk thuis zijn en financieel knopen we de eindjes telkens maar net aan elkaar. Een grote vakantie zit er dan ook niet echt in. We hebben nu een paar keer mazzel gehad om op blogvakantie te gaan na een uitnodiging. We hebben daarom besloten om de boekjes niet op één avond op te maken, maar er iets leuks mee te gaan doen voor het hele gezin. Onze datenights bestaan nu meestal uit een avondje Netflix. Als we heel erg ‘uit’ gaan, dan komt er een schaaltje popcorn bij.

Mijn jongensdroom is nu die van hun

Enkele jaren terug tijdens onze huwelijksreis heb ik mijn jongensdroom in vervulling laten gaan. Altijd had ik al een keer naar Legoland Billund gewillen. Onze reis ging destijds naar Denemarken en ik kreeg het voor elkaar om Chantal over te halen. Daar hoort wel een verhaal vooraf bij. Als jong jongetje had ik een vriendje met een Deense moeder. Elke grote vakantie vertrokken ze naar haar geboorteland voor familiebezoek. Telkens als hij terug kwam was hij vol verhalen over het Lego pretpark. Ik kon er enkel maar naar luisteren en hopen dat ik het ooit met eigen ogen zou zien. Zowel hij als zijn moeder hadden me verschillende keren gezegd dat ik een keer mee zou mogen, maar dat is er nooit van gekomen. Altijd heb ik in mijn hoofd gehad dat ik er een keer heen zou gaan, als een onafgemaakt verhaal.

Dat we naar Denemarken gingen betekende voor mij automatisch dat we naar Billund zouden gaan. Mijn kersverse vrouw was het daar in eerste instantie niet mee eens. In het land aangekomen voelde ik dat ik nog nooit zo dichtbij was geweest als toen. Die zestig extra kilometers konden mij niet meer tegenhouden. Ze kon kiezen, meegaan of zelf een dagbesteding bedenken, maar ik ging. We hadden beiden een geweldige dag. Mijn jongensdroom ging eindelijk in vervulling. Een onafgemaakt verhaal was af. Achterop het entreebewijs stond dat we een week later een keer gratis naar binnen mochten. Die vakantie gingen we dus nog een keer.

Dit verhaal heb ik onze jongens ook verteld. Liam luisterde met grote ogen over wat er allemaal in het park te vinden is. Hij besloot dat hij ook wilde gaan en Kyran wilde ‘ookuh meej’. Legoland Discovery Center Oberhausen en Legoworld Utrecht waren al geweldig, maar dit werd een nieuwe droom. Regelmatig horen we dan ook of we al gaan.

Boekjes sparen

In de kast liggen al een paar boekjes vol. Als het uitkomt kopen we de zegels bij de boodschappen erbij. Soms maar drie bij de kleine boodschap en soms een hele rits tegelijk. Boekje voor boekje en zegeltje voor zegeltje komen we dichter bij het land van de Legoblokjes. Het zal nog wel een tijdje duren voordat het zover is, maar we hebben in ieder geval een mooie reis in het vooruitzicht. Ooit.