Hoe onze zandbak een kattenbak werd

Ik zie onze hond doelgericht op de zandbak afstuiven. Vreemd, want ik zie geen vogels of andere dieren in de buurt. De kids zijn ook niet aan het gooien met zand. Binnen enkele tellen is ze aan het graven en wroet met haar neus door het speelzand. Niet veel later smakt ze wat en besef ik dat ze iets eet, kattendrollen. Ja, onze hond heeft een vreemde smaak.

Maatregelen in eigen tuin

Vanmorgen had een van mijn vrienden, ook een vader, het er met mij over, waar ik echt een keer over moest schrijven. Hij hekelde het dat katten zomaar overal in tuinen zitten te schijten, terwijl je een hond aan een riem moet uitlaten. Hij vindt het vreselijk dat zijn kinderen in zand moeten spelen waar kort daarvoor een kat zijn behoefte heeft gedaan. Dat het gekkenwerk is dat je in je eigen tuin maatregelen moet nemen voor andermans huisdier.

Weet je, ik snap hem gewoon. Het is belachelijk dat als ik ’s avonds de zandbak niet afdek dit moet bekopen met een volgepoepte speelplek. Vaak zijn mijn kinderen eerder buiten dan ik en die zijn dan, op de hond na, de eersten die het ontdekken. Het is al eens voorgekomen dat ik dacht dat Kyran, toen twee jaar, aan het kleien was. Bleek het toch niet echt klei te zijn.

Net als een hond?

Katten zijn over het algemeen geen binnendieren en zijn door hun eigenwijze karakter eigenlijk ook niet echt huisdieren. Tenminste, niet in de zin van aan huis gekluisterd zijn. Ze willen er op uit, jagen en socialiseren met andere katten. Daarbij is de natuur hun kattenbak. Een zandbak is daar een perfecte plek voor. Althans, in hun opzicht. Mijn hond mag niet zomaar vrij loslopen. Zeker niet in de achtertuin van een ander. Dan krijg ik meteen de politie op mijn dak. Laat ik ergens een drol liggen omdat ik het zakje vergeten ben, dan kan ik een flinke boete krijgen. Als je dus katten en honden met elkaar vergelijkt qua uitlaten is er dus een enorme scheefgroei. Waarom zou je een kat niet aan een riempje uitlaten en laten poepen op speciaal omheinde veldjes?

Waar mijn vriend echt een schurfthekel heeft gekregen aan katten in zijn tuin, ben ik iets milder gestemd. Zijn standpunt dat katten bij hun eigen huis moeten blijven kan ik dan ook heel goed begrijpen. Dat hij ze het liefst met een luchtbuks uit de tuin zou willen knallen gaat mij dan weer iets te ver. Die drollen in onze zandbak ben ik ook wel zat. Een hekel aan katten heb ik niet hoor. Kan er heerlijk mee zitten kroelen op de bank. Heerlijk dat spinnende geluid als mijn handen relaxt door de vacht kroelt. Maar dat kakken in de tuin…

Wat te doen?

Lieve kattenliefhebbers, denk eens mee. Wat kunnen we doen om dit probleem op te lossen? Wat kan jij als eigenaar doen zodat ik of een ander, geen maatregelen moet nemen in eigen tuin? De kat binnenhouden? Aan een riempje in de tuin? Ik zeg gewoon: “Wheeeeelp!”

Fotocredits

De kat op de foto is van mijn collega Danique. Een kruising tussen Scottish fold en Britse korthaar. Aangezien het een raskat is, is ze extra voorzichtig met het beestje en gaat het in de tuin aan een kattenriempje. De kat vind het heerlijk om met zand te spelen op het strand. Danique neemt haar dus regelmatig mee. Voor deze kat is het strand geen kattenbak, maar gaat netjes thuis.

profielfoto author maarten

Schrijver: Maarten Fest

Geboren in 1982, getrouwd met Chantal en samen hebben wij twee zoontjes (2013 en 2016). Oprichter en eigenaar van Papa's wereld.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *