Nog twee weekjes en dan is het is Pasen, tijd voor het eiervreetfestijn. Samen ontbijten aan een rijk gedekte tafel en paaseitjes zoeken. Pasen, een goede reden om je weer vol te stoppen met lekkernijen. Met omgesmolten chocolade Sinterklaasjes in de vorm van een Paashaas bijvoorbeeld.

Mogen wij een stukje?

Afgelopen week kwam ik ’s avonds laat thuis. Overdag was een buurvrouw nog op verlate verjaardagsvisite voor Kyran geweest. Ze had voor mij ook nog een cadeautje neergezet, een grote chocolade Paashaas. Hiervan totaal onbewust kwam ik doodmoe en krom van de pijn in de rug binnen stappen. Twee dolenthousiaste kids vlogen op me af. De eerste zin die ik hoorde was: “Mogen wij een stukje?” Huh wat? Waarvan dan? Ik begreep er niks van totdat Liam naar de woonkamer wees en Chantal mij over de haas vertelde. Mijn oog gleed over de klok die aangaf dat het kinderbedtijd was. Zodra ik het woordje ‘nee’ uitsprak begon nummer 1 te huilen. Hijj had zich er zo op verheugd. Nummer 2 deed ook nog een poging. Wees met zijn vingertje, zette grote ogen op en zei ‘aashaasj?’. Weer knikte ik van nee en toen waren mijn bonuspunten compleet. Nummer 2 zette het ook op een huilen.

Er af met die oren

Vertellen dat ze later deze week heus wel een stukje krijgen mocht niet baten, ze waren beiden ontroostbaar. Tsja, dat knaagdier ziet er ook wel heel lekker uit. Haast te lekker om op te eten. Toch zal er een keer korte metten mee gemaakt moeten worden. De Paashaas naar de slacht. Eraf met die oren en dan de tanden er in. Zoals je merkt is het er nog niet van gekomen. Hij staat nog te wachten op tafel totdat het eerste stukje er af gaat.

Aashaasj

Het heeft Kyran in ieder geval wel een nieuw woord opgeleverd. Tijdens het lezen in ‘Raad eens hoeveel ik van je hou’ wees hij Grote Haas aan en riep: “Aashaasj!” En dat horen we nu steeds vaker terwijl we zien dat hij naar de tafel kijkt.

Misschien is zaterdag wel een goed idee, zo vlak voordat we met Liam naar de film gaan, naar Pieter Konijn.

Lees het vervolg in Wraak op de Paashaas