Ken je die collega? Die kinderloze collega die vraagt waar je op vakantie gaat en die je fronzend aankijken als de woorden ‘zonuren”, ‘beachparty’ of ‘all-in resort’ niet voorkomen. Maar dat je trots vertelt over het kindvriendelijke oord dat je hebt gevonden, slechts een paar uurtjes rijden hier vandaan. En over de kortingskaartjes voor het kinderpretpark dat op een steenworp afstand ligt. Als je de collega’s gedachte ziet afdwalen, zeg je: “Tja, kinderen blij, ouders blij”. De collega doet alsof hij het snapt en het gesprek gaat gauw over naar een ander onderwerp. Ik ken deze situatie in elk geval wel. Alle ouders met jonge kinderen snappen het ook. Als de kinderen worden vermaakt en de hele dag glimlachen, dan hebben de ouders minder last van verveelde en baldadige kinderen. Dat geeft een soort rust die je als ouder hard nodig hebt.
Maar het zijn niet alleen de ouders die dit snappen. Weet je wie nog meer? Dat kindvriendelijk resort waar je trots over hebt verteld. Ook dat kinderpretpark begrijpt jou maar al te goed. De ouderlijke drang naar blije kinderen opent namelijk iedere portemonnee, de ene nog wijder dan de andere. Ik heb het even opgezocht, maar in totaal geven we bijvoorbeeld meer dan 65 miljoen euro per jaar aan de Plopsa-pretparken. De omzet van campings en bungalowparken stond in 2015 op een schamele 1,2 miljard euro. Natuurlijk is de kindgerelateerde omzet een deel hiervan, maar reken er maar op dat die behoorlijk is. Denk maar aan dat speeltuintje vlak bij het terras en het ijscokraampje. Natuurlijk genieten de ouders van die zitplaats en dat kopje koffie (en terecht), maar zakelijk gezien is het een spinnenweb dat bedoeld is om zo veel mogelijk willoze vliegjes te vangen. Dat plekje met uitzicht op de speelplaats compenseert gemakkelijk het dure kopje koffie met een kleffe ananas-tosti. En die 2 euro voor 1 minuut trampolinespringen doen wij er gewoon bij, vaak onder het mom van ‘het is immers vakantie’.
Ook een mooi voorbeeld zijn de kinderspeeltuinen, die ook buiten de vakantietijden massaal worden bezocht. De kinderen vermaken zichzelf door de overdaad aan speeltoestellen, en ouders hebben mooi tijd om af te dwalen in hun smartphones of tablets. De kinderen mogen voor een zacht prijsje naar binnen (of helemaal gratis) en de ouders, betalen de hoofdprijs. Ook voor de drank en de versnaperingen betalen we grof geld. En dan blijkt de kinderspeeltuin niet eens om de kinderen te draaien, maar om de wandelende portemonnees die hen begeleiden. En het mooie is: In de meeste gevallen vinden we het niet eens erg. Maar de ‘kinderlokkende’ bedrijven gaan hier steeds meer misbruik van maken, door prijzen te verhogen en voorwaarden te veranderen.
Moeten we de kindvriendelijke uitjes dan boycotten? Nee, dat lijkt mij niet. Aan de rust en het comfort hebben de meeste ouders nou eenmaal een behoefte. Dat ene kopje koffie draagt daar nou eenmaal aan bij. Wat moeten we dan wel doen? Met fakkels en hooivorken de straat op? Facebook spammen met scheldpartijen en boos kijkende emoticons? Nee, ik heb een beter idee. Ludiek zijn is tegenwoordig het nieuwe boos worden. Kijk maar naar die winkel die is beroofd en dat de PR-afdeling komt met een ludieke brief (Beste Boef, wij begrijpen dat u zeer geïnteresseerd bent in onze producten…). Dat kunnen wij toch ook? Beetje creativiteit en wat lef, dan komen we er wel. Een open brief sturen naar je bank met de vraag of je een tweede hypotheek kan afsluiten omdat je naar de Efteling wilt. Of afrekenen door een grote Dagobert Duck-achtige geldzak op de toonbank te leggen. Of een brief opstellen met “Beste Boef, we begrijpen dat u zeer geïnteresseerd bent in onze kinderen”. Als het maar ludiek blijft, niet kwetsend of opruiend. Ik ben benieuwd…
Deze gastblog werd geschreven en ingezonden door Kenneth Steijvers. Papa van twee jonge kinderen. Het beeldmateriaal is afkomstig van Papa's wereld. Wil jij ook een keer een gastblog schrijven voor Papa's wereld? Mail dan naar papaswereld@hotmail.com
Mooi geschreven en wel een ‘beetje’ waar.