Bijzondere piet-momenten #12: Meisje achter de prullenbak

SquareLite_2018111922277915.jpgNiet iedereen is gek van Sinterklaas en zwarte piet. Achter de baard gaat misschien wel een hele enge man schuil? En die geschminkte krullenkop is misschien wel helemaal niet te vertrouwen? Het enige wat je kan doen als ze je huis binnenkomen is jezelf verstoppen en zorgen dat ze wegblijven. Dat dacht een meisje van ongeveer zes in ieder geval toen wij er binnen kwamen.

Bijzondere piet-momenten 2018

In navolging van vorig jaar, waarin ik 10 bijzondere momenten uit mijn pietencarrière deelde, zal ik dit jaar hetzelfde doen. Tot aan 5 december zul je verschillende malen een moment kunnen lezen uit al die jaren spelen.

Achter de prullenbak

De deur ging open en een jong meisje stond met haar broertje in de deuropening. Bij de eerste blik op ons slaakte ze een gil en rende hysterisch weg. Het was geen vrolijke gil, maar eentje van pure angst en hysterie. Ik zag moeder en opa al in de verdediging schieten en er achteraan vliegen. In de keuken zag ik het meisje worstelen met haar grootvader. Ze wilde weg, vluchten. De Sint wilde haar toespreken, maar zelf had ik al in de gaten dat dit niet het moment was en daarmee probeerde ik hem verder naar de kamer te loodsen. Op dit moment waren wij niet de personen om haar te kalmeren, en misschien opa ook wel niet.

In de kamer begonnen we een stukje van ons spel door het jongetje op zijn gemak te stellen. Moeder was ondertussen al vijf keer de keuken ingelopen en probeerde telkens het meisje naar ons toe te slepen. Het had een tegenovergesteld effect, totdat ze zich uiteindelijk maar verstopte achter de prullenbak in de keuken. Ik vroeg opa en moeder in de kamer te blijven, haar even wat rust te gunnen, maar er kwam enkel een “ze moet niet zo gek doen, dit doet ze nou altijd…” Dat zei me genoeg. Het meisje was echt bang en het was dus nodig om haar vertrouwen te winnen. Dat zag ik als mijn missie voor die middag, het meisje een fijn gevoel geven aan ons bezoek in plaats van enkel de stress te onthouden.

Stap één lukte, opa en moeder waren eindelijk samen in de kamer bij het jongetje en de Sint. Ik gebaarde de andere piet het spel in zijn eentje op zich te nemen met de Goedheiligman. In de opening van de keuken bleef ik staan, op een plek waar ze mij nog net niet kon zien. Zachtjes zei ik haar naam en vroeg of ik de keuken in mocht komen om haar wat lekkers te komen brengen. Een stapje verder naar binnen zodat ze mij kon zien. Even zwaaien en oogcontact maken. In haar ogen stond de stress en angst nog te lezen en ik besloot op de grond te gaan zitten. Stelde mezelf voor bij mijn pietennaam en vroeg haar wat ze nodig had. Of ze het een fijn plekje vond achter de prullenbak. Ze knikte van ‘ja’. Het eerste contact was gelegd, ze wist mij rustig antwoord te geven. In mijn ooghoek zag ik opa aan komen lopen. Een duidelijke blik en een handgebaar zijn kant op vertelden hem niet dichterbij te komen. Laat ons. Hij keerde terug naar de kamer, mijn blik was duidelijk genoeg.

Op haar hoofd zat een diadeem in haar haar. Mijn ingangspunt. Ze vertelde dat ze deze op school had gekregen van Sinterklaas. Ik gaf haar toe jaloers te zijn op zo’n gaaf diadeem met kattenoren. Die wilde ik ook wel. Van afstand vroeg ik of ik die van dichterbij mocht komen bekijken. Aan haar lichaamshouding merkte ik dat ze al meer op haar gemak kwam. Ze knikte en gaf een glimlach. Yes! Bonus! Binnen een paar rustige stappen was ik bij haar en stak mijn hand uit. Ze legde haar diadeem er in. Een stuk speelgoed waarop ze al snel gesteld was geraakt lag in mijn hand. Niet lang daarna stond het boven op mijn hoofd en vroeg ik haar of ik nu ook zo mooi was. Van achter de prullenbak stond ze naar me te giechelen. Plots waren we vol in gesprek over haar cadeauwensen en over de unicorn-stokpaard die ze gekregen had. Drie tellen later maakte ik een ritje door de keuken op het ding.

Het trok in ieder geval de aandacht van de Sint. Langzaam kwam hij de keuken in om te zien wat ik aan het doen was. Hij moest hebben gedacht dat het een makkie was en besloot zo het spel in te stappen en het meisje aan te spreken. Direct schoot ze weer in de paniek en verstopte zich weer helemaal achter de vuilnisbak. De Sint begreep de hint niet totdat ik hem al pratend terug de kamer in bracht. Terug in de keuken knipoogde ik naar haar en keek of ze wat pepernoten aan durfde te pakken. Al snel was ze aan het kauwen en was het vertrouwen weer terug. Als enige mocht ik in haar buurt komen en zo wist ik haar één cadeautje uit te laten pakken. De rest mocht ze doen als we weg zouden zijn, samen met haar broertje in de kamer.

Tijd om afscheid te nemen. Ik durfde een high-five bij haar te stelen. Met een dikke lach nam ze afscheid van me vanachter haar veilige prullenbak. Haar plekje waar ik haar niet gestoord had. Wauw, ze had een mooie herinnering gekregen. Totdat moeder en opa vonden dat ze ons gedag moest komen zeggen en een hand moest geven. Hoewel ik ook zei dat het in orde was, wilden de ouderen van geen wijken weten. Ze moést gedag zeggen en achter die bak vandaan komen. Moeder sleepte haar erachter uit, met een paniekreactie tot gevolg. Opa kwam er al aan met een soort van houdgreep. Binnen een halve minuut was al mijn werk met haar afgebroken. Er iets aan doen kon niet meer, we moesten door naar het volgende gezin. Opa en moeder kon ik niet in een avond fixen, maar het meisje had ik toch even een fijn moment kunnen geven. Het mooiste cadeau wat ik aan mezelf als zwarte piet heb kunnen geven.

Lees ook:

SquareLite_20181119222656127.jpg

profielfoto author maarten

Schrijver: Maarten Fest

Geboren in 1982, getrouwd met Chantal en samen hebben wij twee zoontjes (2013 en 2016). Oprichter en eigenaar van Papa's wereld.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *