Het is inmiddels iets meer dan een maandje geleden, maar we hebben weer iets van onze bucketlist af kunnen strepen. Ik ging samen met de jongens naar een Pokémonbeurs toe. Op jacht naar nieuwe Pokémonkaarten, een nieuw album en om iets totaal nieuws te ervaren: Pokémonkaarten ruilen op een beurs. We hadden al een aantal leuke beurzen bezocht, maar een Pokémonbeurs nog nooit. In dit artikel lees je onze bevindingen en of een Pokémonbeurs wellicht ook iets is voor jou.
Inhoud
Pokémonkaarten, overal Pokémonkaarten
Na een aardige autorit parkeerden we de auto vlakbij de ingang van een evenementengebouw. Toevallig waren de jongens hier al eens met Chantal geweest voor een ander soort beurs, maar voor mij was deze locatie geheel nieuw. Via internet had ik al op verschillende manieren gehoord over deze beurs, maar nadat ik er een aankondigingsartikel voor moest schrijven op TCG Company werd ik helemaal geprikkeld om er heen te gaan. Meteen een goed moment om eens de hand te schudden van mijn opdrachtgever. Snel passeerden we de entree, deden onze polsbandjes om en maakten onze eerste passen over de beurs.
Overal waar we keken zag je Pokémonkaarten. Complete boxen, losse booster packs, verrassingspakketten en losse kaarten in albums, dozen en displays. We hadden nog nooit zoveel kaarten bij elkaar gezien. De jongens keken hun ogen uit en wisten niet waar ze het eerst moesten kijken. Ik wel, en dus gingen we even handen schudden en TCG Company bedanken voor de kaartjes die ze via de post hadden gekregen.
Verwend worden met Pokémonkaarten
Het draait op een Pokémonbeurs natuurlijk om de verkoop van Pokémonkaarten en aan de andere kant het ruilen onderling. Maar er gebeurt meer op zo’n dag. Bezoekers en standhouders lijken elkaar veel te gunnen. Het gaat er niet om elkaar af te troeven of bij elkaar de kaarten af te pakken (al zullen er altijd wel wat rotte appels tussen zitten die proberen misbruik te maken van onwetendheid), maar om elkaar te steunen in een gezamenlijke hobby: Pokémon.
We keken naar het mooie 3D printwerk van een standhouder die allerlei Pokéballen had staan en schedels van Pokémon. Voor de kinderen had hij een doosje staan met een heleboel dubbele kaarten. Elk kind dat langs kwam mocht er van hem vijf uitkiezen. Een toffe manier om van je dubbele kaarten af te komen én om een heleboel kinderen blij te maken. Pfoe, wat was dat moeilijk kiezen als je er zoveel nog niet hebt.
Het zou niet de enige standhouder zijn die kaarten uitdeelde aan kinderen. Iets verderop mochten ze weer iets uitzoeken, ondanks dat we er helemaal niks kochten. De blije blik van de kinderen was blijkbaar al genoeg beloning. Terwijl Liam later op de dag aan het ruilen was en Kyran helemaal aan het inkakken, wist een voorbijlopende jongedame precies hoe ze hem wakkerder moest krijgen. uit haar jaszak haalde ze een pakketje glimmende kaarten, keek er naar en gaf ze pardoes aan Kyran: “Hier, die zul je vast wel leuk vinden.” Een brede, maar vermoeide glimlach was haar beloning die ze lachend aannam. Niet veel later, op het moment dat we naar huis gingen, was Liam even bij ons weg om lege verpakkingen weg te gooien. Een groepje mannen kwam lachend langs mij en Kyran en ik hoorde de opmerking: “Ik krijg thuis weer ruzie met de vrouw” Ik kon het niet later en flapte er uit: “Zeker weer te veel kaarten gekocht?” Lachend riep hij terug: “Altijd!” Terwijl hij zich omdraaide zag hij Kyran, lachte extra en vroeg of hij wat pakkies wilde. Zonder te twijfelen haalde hij een stapeltje Japanse booster packs uit zijn jas en drukte ze in de handen van Kyran. Grappen makend liepen ze door nadat ze mij eerst de hand hadden geschud. Vol verbazing liet de kleine jongen zich op de grond vallen, dit gebeurde hem toch niet echt?
Op jacht naar een nieuw Pokémon verzamelalbum
Van beide jongens begonnen de albums al een beetje uit te puilen en vandaag zouden er vast wel nieuwe kaarten bij komen. Ondanks dat ze van Sinterklaas nog een nieuw verzamelalbum gehad hadden, groeit de collectie rap en moest er toch voor beide heren een nieuw album bij komen. Vooraf hadden we al besloten dat we niet zouden gaan voor de duurdere mappen van Gemloader, ook al zijn die van enorm goede kwaliteit, maar dat we het wat goedkoper zouden houden.
Wat schetst mijn verbazing, bij de vierde stand lagen al verzamelboeken. En niet zomaar boeken. Nee, het waren de boeken die de jongens voor Sinterklaas hadden uitgezocht, maar de volgende uitverkocht bleken te zijn. Precies die boeken lagen ineens hier (bleek dezelfde verkoper te zijn als op Bol). We besloten nog even rond te kijken bij andere stands, maar we gingen al snel terug. Twee albums kopen in één klap is best een grote uitgave. Tenminste, voor mij wel. Met een knipoog naar de jongens regelde ik daarom er voor beiden een gratis pakje Pokémon kaarten bij. Soms moet je gewoon een beetje onderhandelen. Zeker op dit soort beurzen, waar het humeur van de verkopers vaak goed is, kun je best wat voor elkaar krijgen. Hieronder zie je de albums die onze jongens uitgekozen hebben, maar dan tegen beursprijs.
Niet alleen maar Pokémon kaarten
Als je nu denkt dat een Pokémonbeurs alleen maar om Pokémon TCG producten draait, dan heb je het mis. Er stonden stands met allemaal knuffels, met Pokémon art gemaakt door hobbyisten, maar ook door professionals. 3D printwerk, cookie cutters, hele gave Pokémon letters voor aan de muur (daarover later meer in een ander artikel, inclusief winactie) en nog veel meer. We kwamen gewoon ogen tekort om alles rustig te bekijken. Helaas was onze portemonnee ook niet diep genoeg, want wat een verleidingen waren er te vinden zeg.
Voor het eerst Pokémonkaarten ruilen
Het spannendste van de dag zou nog komen, de ruiltafels. We waren die dag al vroeg op door de zwemles van Kyran. We kwamen daardoor al wat vermoeider op de beurs aan en dat maakte het voor Liam extra moeilijk om te gaan starten met ruilen. Iets heel nieuws gaan doen, onbekende mensen aanspreken en dan ook nog moeten onderhandelen…. Het was het laatste wat we deze dag zouden gaan doen, de dagafsluiter waarbij we hopelijk nog wat nieuwe kaarten zouden scoren.
Van Sinterklaas hadden beide jongens een flinke hoeveelheid kaarten gekregen vanuit een bulkpakket. Daar zaten zoveel dubbelen in, soms wel tien keer dezelfde kaart, dat we heel wat kaarten bij hadden om mee te ruilen. Het waren niet de meest bijzondere kaarten en dat maakte het ruilen ook nog wat moeilijker. Tenminste, dat dachten we. Met z’n drietjes liepen we de tafels langs en zagen in eerste instantie veel boeken met de meest gewilde kaarten er in. Dat waren niet de mensen om mee te ruilen, die waren er echt om de hitkaarten voor elkaar te krijgen.
Iets verderop zat een moeder met twee kinderen die hun albums open hadden liggen. Een ander jongetje stond met ze te ruilen. Daar wilde Liam het ook wel proberen. Weifelend stond hij op een meter afstand tot de moeder het ijs brak: “Wil jij misschien ook ruilen?” Hij knikte van ja en nam op een stoel tegenover haar dochter plaats. Hij gaf haar onze gesorteerde bakjes met kaarten en keek in haar ruilboek. Het duurde even, maar toch werd er een deal gesloten. Yes, de eerste ruil was een feit en dat smaakte naar meer. Haar zoon wilde ook wel in onze bakjes kijken en hoppa, ruil nummer twee was daar. Een wat oudere jongen zag de gezelligheid aan onze tafel en vroeg of hij ook een blik mocht werpen op de dubbele kaarten. Hij vond er warempel twee die hij nog nodig had en gaf er twee andere voor terug. Alle nieuwe kaarten hielden we apart van de ruilbak voordat ze stiekem weer doorgeruild werden.
Een jongen van rond de 25 jaar nam ook een kijkje, maar vond helaas niks. Hij vond het echter wel heel leuk dat onze jongens het probeerden. Uit zijn jaszak haalde hij wat basiskaarten en gaf beide jongens een klein stapeltje, wat een mazzel. Iets langer duurde het toen een jong stel tegenover ons kwam zitten. Gezellig kletsen en ondertussen systematisch door de kaarten heen. Hij spaarde vooral drakensoorten en zei wilde heel graag alles van Eevee. Met haar ging het simpel kaart tegen kaart, maar met hem werd het voor Liam even wat lastiger toen hij ook kaart tegen kaart wilde doen. Echter was het zo dat de kaarten van de jongeman iets meer waarde hadden en dat het een 2 tegen 1 zou moeten worden. Online had ik al wat ruilfilmpjes bekeken en wist dat het hierop zou uitlopen. De twijfels gingen draaien in Liams hoofd, dit was ineens een compleet nieuwe situatie. We legden hem uit hoe het in zijn werk ging en na een tijdje snapte hij het. Een deal werd gesloten en onze ruilbak werd weer een heel klein stukje lichter. Weer wat geleerd en weer wat gescoord.
Enorm tevreden naar huis
De beurs was nog lang niet afgelopen, die zou nog een paar uurtjes doorgaan. Wij waren op, enorm vroeg op, zwemles, een lange autorit en veel nieuwe indrukken zorgden ervoor dat we al aardig gesloopt waren. Ik moest nog terugrijden en voelde aan dat we niet nog langer moesten blijven. Het werd tijd om de beurs gedag te zeggen. Erg vonden de jongens het niet. Kyran had al eerder aangegeven wat hij te moe was en naar huis wilde en Liam gaf aan dat hij genoeg prikkels had gehad. Met een tas vol nieuwe kaarten, albums en nieuwe avonturen verlieten we het gebouw om in de auto nog een laatste pakje kaarten open te maken op jacht naar een toffe pull.
