Ik heb meer dan een week nagedacht over Moederdag. Wat zou ik samen met de kids doen voor hun moeder. Eindelijk wist ik het, maar even snel was ik het alweer vergeten wat het eigenlijk was. Lekker vergeetachtig type.

Een kapot kettinkje

Een paar dagen voor Moederdag kijkt ze me ineens wat bedremmeld aan, Kyran had haar kettinkje kapot getrokken tijdens het drinken. Met een smoes ben ik naar de juwelier gegaan om een nieuwe te kopen. Ik koos voor een ketting met letter initialen. Vrijdag gaf ik deze vast zodat ze haar geliefde medaillon weer om kon doen. Jippie, kettinkje te kort. Nog even ruilen dus… En ineens wist ik het, we gaan picknicken. 

Wil je dan foto’s van ons maken?

“Schat, wat als we zondag nou eens de Millingerwaard in rijden met de fiets. Kunnen we de nieuwe stoeltjes eens goed testen, we nemen wat te eten mee en we gaan er lekker picknicken?” Dat was niet aan dovemansoren gericht. Haar eerste reactie was: “Neem je je camera dan mee, kunnen we weer eens foto’s maken.” Ik geef het toe, die camera komt te weinig uit de kast. De meeste foto’s worden tegenwoordig mobiel gemaakt. Eén van de redenen is dat mijn armen nogal trillen tijdens het maken van foto’s als gevolg van een zwakke schouder. Hoe kon ik deze vraag weigeren? Niet dus.

Dichter bij de natuur kan niet

Deze middag stapten we op de fiets, reden door het groen heen van het schitterende natuurgebied waar ons dorp aan grenst en zochten een geschikt plekje. Onderweg zagen we de Konick paarden lopen met hun veulens en de Galloway runderen met hun kalveren. Wauw, wat kwamen we dichtbij de paarden. Liam keek zijn ogen uit. Na een aardig eindje trappen op de pedalen kwamen we bij een rustig plekje uit. Zonder brandnetels en met een waterpartij in de buurt. Kleedje op de grond, koeltasje open en smikkelen maar.

Herinneringen in een mapje

Al snel ging de camera de tas uit en ben ik een beetje mijn eigen gang gegaan. Ik liet Chantal lekker bezig met de kids en probeerde dit vast te leggen. Soms probeerde ik ze naar de lens te laten kijken. Dat lukte helaas vaak niet. Het eten en de omgeving waren te interessant. Thuis gekomen bleken er zo’n 200 foto’s geschoten te zijn. Met de kids in bed bekeken we samen de foto’s om een selectie te maken. Mijn Moederdagcadeautje aan mijn vrouw was een kleine fotoshoot en een mapje vol plaatjes.

Speciaal voor de blog selecteerde zij drie foto’s uit de serie:

• 

• 

• 

---