Een tijdje terug vertelde ik waarom thuiswerken met kinderen niet altijd zo heel handig gaat. In die blog vertelde ik ook dat er voor een deel een oplossing was gekomen voor het probleem. Het kleine kamertje van ons huis is deels omgebouwd tot mijn kantoorruimte. Ik neem jullie mee naar mijn Papa’s wereld cave en geef een kleine rondleiding in mijn kantoorruimte.

Ruimte voor Fest Publishing

In april 2021 werd de knoop doorgehakt, een KvK-inschrijving voor Papa’s wereld zou er nu echt eens van moeten komen. Eén van de onderdelen van mijn bucketlist moest eens een keer afgestreept worden. Omdat ik mijn werkzaamheden ruimer dan Papa’s wereld wil gaan inzetten, besloot ik de naam Fest Publishing te gebruiken. In de ruim zes jaar dat ik aan het bloggen ben, heb ik nooit een eigen plek ervoor gehad. Ik zat met de laptop op schoot bij de televisie of tikte mijn verhalen aan de eettafel. Telkens kon ik alles opruimen omdat iemand de tafel nodig had en raakte ik papieren kwijt. Nu ik het wat serieuzer aan wil gaan pakken, opperde Chantal om een kantoortje in te richten op het kleine kamertje boven. Die functioneerde tot nu toe enkel als een soort opslaghok voor dingen die naar zolder moesten en als plek voor de kledingkasten van de kinderen.

Een weekje ploeteren en opruimen

Tegelijkertijd met de verbouwing van de zolder door de woningstichting, zijn we hier in huis flink aan het opruimen geslagen. Met de modus van weggooien, weggeven en afstand doen van heel wat spullen, kon het aanpakken van het kleine kamertje er ook wel bij. De commodekast ging er uit en dient nu als opbergplek in de tuinschuur. Een boekenkast staat nu in de grote schuur voor alle tuinkussens. Knutselmateriaal werd deels naar zolder gebracht of ging naar de buitenschoolse opvang. Kasten waren er al wel voor mijn papieren, maar waar moest ik mijn laptop op kwijt en kon ik rustig aan werken? Na een aantal rondjes op Marktplaats kwam ik telkens op hetzelfde uit; te groot of te klein. De eettafel beneden, waar al zoveel verhalen aan geschreven waren, werd eigenlijk een beetje te klein voor als er gasten blijven eten. Na meer dan tien jaar dienst doen, begon het ook wat gammeler te worden. We besloten ons te verwennen en een nieuwe eettafel te kopen. De oude, die staat nu op mijn werkkamer, deels ingeklapt omdat de kamer te klein is voor de hele tafel.

In mijn eigen zone

Als ik nu op mijn werkkamer zit, betekent het dat ik aan het werk ben. In mijn eigen bubbel schrijf ik diverse teksten en raak ik met collega’s in gesprek via de computer of WhatsApp. Zijn de kinderen boven aan het spelen, dan doe ik mijn oordopjes in zodat ik online radio luisteren kan zonder dat anderen zich daar aan storen. De muziek net hard genoeg aan zodat ik niet gestoord wordt door geluiden van buitenaf, maar ook niet te hard om erdoor afgeleid te raken. Tussen de meubels heb ik verschillende spullen staan die te maken hebben met mij als persoon of met de Maarten die ik ooit was. Het maakt mijn kantoortje net wat persoonlijker. Oh ja, het is niet echt een plek om gasten te ontvangen, maar echt mijn eigen plekje om te schrijven.

De rondleiding door de werkkamer

Schrijven tussen de was en kledingkasten

• 

• 

Aan de deur van het kleinste kamertje heeft altijd al een wasrekje gehangen om de was uit te hangen die de droger niet in mag. Het functioneert een beetje als een soort van gordijn waar je doorheen moet om in mijn werkdomein te komen. De kledingkasten van de jongens staan hier ook al een flinke tijd zodat ze meer speelruimte hebben op hun slaapkamer. Tijdens het inrichten van het kantoortje zijn de kasten naar een andere wand verplaatst zodat ik mijn stoel niet hoef te verplaatsen als we een schone broek moeten pakken.

Een stukje geschiedenis

Naast de kledingkasten staan nog twee vitrinekasten. Hierin zit een deel van mijn Eftelingcollectie. Voorheen stond mijn complete collectie in de huidige slaapkamer van de mannen en had ik daar ook mijn computer staan om te werken aan de Efteling fansite waar ik beheerder van was. Hoewel het overgrote deel van de verzameling nu op zolder staat, wilde ik de oudste en voor mijn meest waardevolle onderdelen in de vitrines houden. Op een tussenplank staat de Lord of the Rings Lego die we vooral in Legoland Billund gekocht hebben tijdens onze huwelijksreis. Van deze sets wil ik niet dat ze verdwijnen tussen alle losse bouwsteentjes waar de jongens van alles mee bouwen. Bovenop de kast staat een Stevenstoren gemaakt van tin. Deze kreeg ik van De Tinnen Roos als bedankje voor wat extra hulp. Als geboren Nijmegenaar ben ik erg blij met deze miniatuur.

Structuur en ordenen

• 

• 

Ik ben zo iemand die het fijn vind om alles op orde te hebben, al lukt dat me niet altijd. Als ik het niet op de goede plekken neerleg, ben ik het zo kwijt. Wat dat betreft is het maar goed dat het een kleine kamer is en alles binnen het bereik van een arm geplaatst is. Achter me hangt een prikbord met daarop alle blogs die nog geschreven moeten worden, sommige in opdracht en andere uit eigen beweging. Als papablogger ontkom je daarbij niet helemaal aan een tekening die je voor Vaderdag hebt gekregen. Oh ja, voor de eerlijkheid, de foto van het prikbord is een klein beetje bijgewerkt aangezien daar prijsafspraken bij stonden met opdrachtgevers. Links van mij staat hoog op de schap een printer die niet veel gebruikt wordt. Voornamelijk omdat de printerinkt op is.

Toch nog een beetje collega’s op de werkvloer

De meeste bloggers schrijven in hun eentje, al is dat niet helemaal waar. Via WhatsApp en verschillende Facebookgroepen houden we contact met elkaar. Het is belangrijk om te kunnen sparren en om ervaringen uit te wisselen. Elkaar op leuke persberichten wijzen, uitleggen hoe je het beste zoekwoorden kunt toepassen of elkaar even helpen als je vastloopt op een artikel. Ja, er is concurrentie, maar er is ook veel vriendschap. Wat een geluk dat ik al een paar keer mee heb gemogen tijdens de rondleidingen over de Negenmaandenbeurs. Tijdens die evenementen zijn we als complete groep op de foto gegaan en die twee foto’s van verschillende jaren hangen op mijn boekenkast. Zo heb ik mijn collega’s toch een beetje in mijn buurt.

Afvalverwerking

Op een klein kantoor ontkom je er ook niet aan, afval! Regelmatig eet ik wat of drink ik een kop koffie. Thuis kan dat gewoon met servies en die gaan beneden de vaatwasser in na gebruik. Nu is dat niet meteen echt afval, maar de enveloppen en volgeschreven kladblaadjes zijn dat wel. Half onder de werktafel staat daarom een papieren zak van de Legostore in Leidschendam. Hier gooi ik telkens al het papier en karton in dat weg moet. Eens in de week stort ik die leeg in de papiercontainer buiten en zet ik het weer op zijn plaats. Zo is dat tasje al heel wat keren gebruikt en dat blijf ik doen tot het kapot gaat. Dan zet ik weer iets anders neer dat de taak kan overnemen. Een prullenbak is overigens niet op mijn werkkamer te vinden, overig afval wordt meteen beneden weggegooid in gescheiden zakken.

Kantoor uitbreiden in de toekomst

Tot nu toe ben ik tevreden met het kantoortje waar ik kan werken. Het is niet ideaal, maar wel groot genoeg voor nu. Voor de organisatie wil ik nog een keer een whiteboard jaarplanner aanschaffen zodat ik die telkens kan uitwissen en opnieuw gebruiken in plaats van elk jaar een papieren versie weggooien. Het fijne van een jaarplanner is dat je alles in één overzicht hebt. Dat het aan de muur hangt scheelt ook meteen weer de zoveelste app openen. Nog belangrijker voor het kantoor is een nieuwe laptop die nog sneller opstart dan ik een kop koffie kan zetten. Nu ben ik soms ruim een half uur verder en blijft het ding tussendoor regelmatig hangen. Iets met oud en heel erg vol. En oh ja, voor de mogelijke podcast ligt de microfoon ook al klaar, die krijgt dan ook een vaste opstelling.

Maar ach, wie weet. Misschien zit ik in de toekomst wel in een eigen gebouwtje met een complete redactie en staan er meerdere websites onder beheer en schrijft Fest Publishing voor heel wat klanten. Ik mag wel een beetje dromen, toch?

---