Om meer uit mijn leven te halen en uit mijn dagelijkse bezigheden moest ik mijzelf opnieuw uitvinden. Wie was ik nu echt naast die hardwerkende man die elke dag alles op alles zette om financieel voor mijn gezin te kunnen zorgen. Dagelijks zette ik een stap extra voor het werk omdat ik het gevoel had daar onmisbaar te zijn. Bergen werk kwam op mij neer omdat collega’s het niet oppakten en ik dus maar de ‘redder’ probeerde te zijn. Ik liep mezelf voorbij en dat uitte zich ook thuis, want daar was in mijn hoofd het werk nog lang niet klaar. Gefrustreerd omdat mijn signalen niet opgepikt werden bleef ik door bikkelen tot het niet langer meer ging. Ik moest mezelf veranderen.
Inhoud
Man, vader en werknemer
Wat is het soms moeilijk om in de juiste rol te stappen of om er juist even uit te stappen. Als vader ben je meerdere personen tegelijk. Je bent de man van een fantastische vrouw, bent de vader van een of meer kinderen en daarnaast ben je ook nog eens aan het werk in een baan en speelt daar weer een andere rol. Misschien kan ik zelfs wel stellen dat je ook nog een vierde rol hebt en dat is de persoon die nog zijn eigen hobby’s heeft. Dagelijks ben je daartussen aan het schipperen. De ene rol loopt over in de andere en soms moet je even heel bewust een scheiding maken tussen de rollen. Nu ben ik even papa en kan de baas ‘verrekken’, want dit is mijn tijd met de kinderen. Of ‘nu even niet kinderen, want deze opdracht moet echt af voor de klant, hierna ga ik weer iets met jullie doen’. Het is dagelijks, en zelfs op de dag zelf, prioriteiten stellen. Wat is op welk moment het belangrijkst?
Overzicht houden
Hoe kun je zo snel mogelijk voor elkaar krijgen wat je van plan bent? Ik ben een type dat lijstjes maakt, takenlijstjes. Op mijn lijstje zie ik wat er gedaan moet worden en ik streep het weg als het gedaan is. Het helpt mij om mijn focus te houden en overzicht te hebben op wat ik nog moet doen. Dat lijstje is mijn houvast. Door dat lijstje ben ik tijdens een activiteit niet te erg bezig met denken ‘wat moet ik hierna doen’ zodat ik meer kan genieten van waar ik op dat moment mee bezig ben. Die lijstjes maak ik overigens niet alleen op het werk, maar ook in mijn privéleven. De laatste jaren ben ik dit steeds meer gaan doen, timemanagement. Hoewel het nog steeds niet altijd vlekkeloos werkt heeft het mij al heel wat persoonlijke effectiviteit opgeleverd.
Zeggen wat je van een ander verlangt
Omdat ik zo in mijn hoofd bezig was met alles wat ik moest doen, wist ik tot in de puntjes waar ik mee bezig was en waar ik heen wilde. De mensen om mij heen konden niet in mijn hoofd kijken. Waar ik mee bezig was, daar hadden ze geen idee van. Dat ik eigenlijk ergens hulp bij nodig had, dat kwam niet eens bij ze op. Ik gaf het niet op de juiste manier aan, ik vroeg niet. Eigenlijk verwachtte ik ergens dat ze de dingen uit zichzelf zouden moeten oppikken… het is toch logisch dat je zus of zo doet? Ja, voor mij wel, maar voor de ander dus niet. Als ik het ze niet zei of vroeg, hoe kon ik dan van ze verwachten dat het zou gebeuren? Totdat het te laat was en ik geïrriteerd ging reageren. Door niet effectief communiceren liep ik mezelf en anderen in de weg. Ik moest leren om op een andere manier mezelf duidelijk te maken om sneller mijn doel te bereiken zonder dat dit frustratie opriep bij mij en de ander.
Tijdens een van mijn vorige banen leerde ik het handvat ‘NIVEA’ (Niet Invullen Voor Een Ander). Als ik niet duidelijk ben wat ik wil, hoe moet een ander dat dan weten? Waarom verwachtte ik van een ander dat ze mij wel zouden begrijpen? Ik heb moeten leren meer aan een ander te vragen, dingen te delegeren. Is dat makkelijk om te doen? Nee joh, het is nog steeds een struikelpunt. Het is echter wel iets waar ik ook de laatste tijd weer extra mee bezig ben nu ik een aantal nieuwe collega’s heb gekregen. Duidelijk uitleggen wat ik van ze verwacht en hoe ze mij kunnen ondersteunen (en ik hun).
Elke dag weer bijleren
De laatste paar jaar heb ik een enorme persoonlijke groei doorgemaakt. Een positieve naar mijn idee. Natuurlijk ben ik er nog lang niet. Dagelijks probeer ik er weer een stapje bij te maken, al is terugvallen in oude patronen makkelijker gedaan dan afgeleerd. Het gaat er dan wel om dat ik daar bewust van wordt en weer een stap vooruit doe. Ach, je bent nooit te oud om te leren en jezelf persoonlijk verder te ontwikkelen. Als mezelf, als partner, vader en werknemer.
Bámmmm…dat komt eventjes binnen.
Wat heb je goed verwoord Maarten.
Het is waar…soms moet je zelfs éérder vragen, anders kan het zelfs te laat zijn. Zo’n lijstje is best een goed idee, vooral
al je meerdere taken moet verrichten. Alles vergt tijd, energie…
Maar ontzettend belangrijk is dat je ook aan JEZELF moet denken.
Tijdens mijn revalidatieperiode heb ik ook moeten leren…voorál het vrágen, want dat kan soms moeilijk.
En als je niks vraagt dan gebeurt er ook niks. Veel mensen weten niet wat je hebt, wat je voelt. Dus vráág maar.
Je bent een kanjer in alles.
Ohw das nogal een opvatting van hoe je in het leven staat.
Das heftig die benadering van lijstjes.
Ben daar geen voorstander van,heb meer het gevoel /idee dat het spontaan moet komen,ja je moet eerlijk voor je zelf zijn en niet bang zijn om fouten te maken,het is een leerproces elke dag weer .
Zeker is er genoeg tijd voor spontaniteit, maar er zijn ook dagelijks zaken die gedaan moeten worden. Mijn brein werkt helaas zo dat als ik met iets bezig ben, het volgende al bijna aan het vergeten ben. Ik kan drie keer kijken hoe laat ik ergens moet zijn om het vijf minuten later weer op te moeten zoeken omdat het alweer uit mijn hoofd verdwenen is. Lijstjes werken bij mij dus vooral ondersteunend om de belangrijkste dingen niet te vergeten.