In de Facebookgroep Alleen voor papa’s praten mannen over hun kinderen. Eén van deze mannen is Roy Peperkamp. Vader van drie kinderen. Hij pakte zijn digitale pen en schreef deze keer ‘De papa van’

In dit stukje beschrijf ik mijn vader vanuit mijn oogpunt. Ik doe dat chronologisch met de leidraad: vroeger, nu, opa en toekomst.

Een grootse vader

Als kind kijk je op tegen je vader. Dat is vrij normaal. Bij mijn vader is het ook logisch omdat het hier gaat om een man van bijna twee meter lang, en ook vrij fors qua postuur. Dit zorgde ervoor dat wij op vakanties of bij uitjes altijd vrij simpel onze vader konden traceren in het publiek. Thuis was de situatie dat deze grote meneer vooral de kostwinner was, we leefden dus in een traditioneel rollenpatroon. Vijf dagen in de week werken en in het weekend klusjes en een uitje of verjaardag. Daarnaast was het de rol van vader om als taxi te fungeren en banden te plakken. De avonden waren regelmatig bezet omdat mijn vader zich ook voor de publieke zaak inzette. Dit was ook in ons belang, want zodra wij naar school gingen meldde papa zich aan voor ouderraad, medezeggenschapsraad en vervolgens lid van het schoolbestuur. Een drukke en betrokken vader, maar wel een die dus veel weg was.

Fysiek kost teveel pijn

Het goede gesprek om vier uur uit school was met moeders. De fysieke relatie die zoons vaak hebben met hun vader zoals stoeien en samen voetballen paste niet zo bij mijn pa. Ten eerste omdat hij niet zo’n sporter is, maar ook omdat hij last had van open been en spataderen waardoor hij continu wonden en pijn aan zijn benen had. Dit zorgde ervoor dat een stoeipartij en wild potje voetballen maanden lang pijnlijke en ontstoken wonden kon veroorzaken. Weinig fysiek contact en geen uitgebreide gesprekken. Dan zou dit stukje zomaar negatief kunnen uitpakken? Niets is minder waar, en dat kan ik goed uitleggen als we aankomen in het volgende tijdsblokje…

Niets ontziende inzet

De afwezigheid van stoeien, fysiek contact en uitgebreide gesprekken werden en worden namelijk ruimschoots gecompenseerd door de grote kwaliteiten van mijn vader. Een niets ontziende inzet in tijd en energie voor zijn kinderen. De functie van taxichauffeur wordt zelfs voor nachtelijke ritjes van en naar Schiphol zonder morren op zich genomen. Als ik nadacht over een nieuwe auto, dan kreeg ik de volgende dag al een uitdraai met een aantal mogelijke opties en de vraag of we er een dagje van moesten maken. Wat we nu samen doen is het bezoeken van concerten (Golden Earring, Pink Floyd) en bioscoop (007). Dat zijn ook de zaken die ik van pap heb overgenomen: zijn liefde voor muziek, meer dan 200 LP’s zijn door mij alvast als voorschot op de erfenis geconfisqueerd. Ook de bourgondische inslag herken ik bij mijzelf, hoewel ik qua maat houden en discipline misschien gelukkig meer lijk op mijn moeder, iets wat mijn gewicht gunstig heeft beïnvloed. 

Bij opa op de nek

Inmiddels is mijn pap een opa. Naast de trotse vader van vier kinderen is hij de grootvader van zes kleinkinderen, waarvan drie door mij voortgebracht. De oppastaken worden met liefde op zich genomen. En omdat mijn vader een behoorlijk stabiel type is zie ik weinig verschillen in zijn rol als opa. Klankbord en gesprekspartner is nog steeds mijn moeder. Voor advies en gesprekken over de kinderen moet je toch bij haar zijn. Opa die kan meer ravotten nu met de kleinkinderen dan vroeger met de kinders, omdat de klachten aan zijn been inmiddels verholpen zijn. Hoewel hij met zijn forsere postuur nooit zal rondrennen en verstoppertje spelen. Echter op de nek zitten is als kind met een opa van twee meter lang wel een mooi avontuur. Ik weet dat mijn vader trots is op zijn kinderen en nog trotser op zijn kleinkinderen. Het mooie is dat die trots, en liefde onvoorwaardelijk is. Het maakt niet uit hoe wij onze kinderen opvoeden en welke fouten we ook maken, hij en mama zullen er altijd zijn en altijd klaarstaan, en dat is een voorbeeld om over te nemen.

Dit is één van de verhalen uit een wekelijkse serie. Elke zaterdag verschijnt er een nieuwe ‘De papa van‘ waarin telkens een andere schrijver verteld over de band met zijn of haar vader. Wil jij jouw verhaal over je vader ook delen, neem dan contact met ons op. We sturen je dan een vragenlijst die je kunt gebruiken als handleiding tijdens het schrijven.