De papa van: Renate

In de serie ‘De papa van’ gaat het niet altijd over positieve ervaringen. Renate van Smaakenverschillen.nl heeft een verleden met haar vader waarin alcohol een negatieve factor is. Uiteindelijk besloot ze om het contact helemaal stil te leggen. In haar verhaal vertelt ze hoe een scheiding haar jeugd beïnvloedde.

Samen op vakantie

Tot mijn tiende waren mijn ouders bij elkaar. Allebei mijn ouders werkten, maar zorgden er wel voor dat we niks te kort kwamen. We gingen in de zomer gezamenlijk op vakantie en in de weekenden was mijn vader sowieso altijd thuis. Mijn vader en ik hadden geen gezamenlijke hobby. We gingen wel altijd met het gezin op vakantie en na de scheiding woonde mijn zusje en ik bij hem. We gingen dan in bijna elke vakantie wel een paar dagen weg, vaak naar familie en gingen in de zomer een stuk fietsen of naar het zwembad/strand toe. Ook keken we films en voetbal samen.

Hij was de verzorger

Voor zo ver hij dat kon had hij een verzorgende rol. Mijn vader is/was alcoholist. Dit merkte ik pas na de scheiding van mijn ouders, maar ook toen zij nog getrouwd waren speelde dit al. Na de scheiding bleven mijn zusje en ik bij mijn vader wonen dus was hij de enige volwassene in huis.

De scheiding veranderde alles

Na de scheiding ging dit echter anders. Mijn vader verstopte zijn verdriet achter de alcohol met als gevolg dat ik de zondebok was. Mijn band met mijn vader was goed tot mijn tiende. We hadden geen grote ruzies en ik keek tegen hem op. Tot dan was hij een fijne vader, na de scheiding veranderde dat compleet. Ik ben vijf jaar lang geestelijk en lichamelijk mishandeld. Daarnaast nam ik de verzorging op me voor mezelf, mijn zusje, mijn vader én het huishouden. Ik kreeg steeds meer negatieve gedachtes over hem en uiteindelijk keerde ik me volledig tegen hem. Uiteindelijk ben ik op mijn vijftiende uit huis gegaan, samen met mijn zusje die toen elf was.

Contact verbroken

Toen ik in 2005 uit huis ging heb ik meerdere malen geprobeerd het contact weer op te pakken, maar dit ging nooit lang goed. Hij beloofde telkens weer dat hij zichzelf zou verbeteren en van de drank af zou blijven. Meerdere keren heeft hij in een kliniek gezeten en hulp gehad maar viel toch telkens weer terug. Toen ik in 2009 voor de eerste keer moeder werd besloot ik dat ik hem niet in mijn leven en in het leven van mijn dochter wilde hebben. Ik wilde niet dat mijn dochter zou opgroeien met zo’n opa en zelf had ik inmiddels ook wel genoeg pijn en verdriet gehad, dus heb ik besloten het contact te verbreken. Ik heb sinds 2009 geen contact meer met mijn vader.

Geen papa maar een vader

Nee ik heb absoluut een vader, en misschien is dat zelfs nog wel te veel. Als ik het al over hem heb, dan noem ik hem bij zijn voornaam. Het komt zelden voor dat ik hem vader noem in mijn gesprekken. Simpelweg omdat ik vind dat hij meer dan de helft van mijn leven geen vader voor me is geweest. Ik ben vanaf mijn tiende snel volwassen geworden en op mijn vijftiende redde ik het allemaal wel alleen.

Dezelfde eigenschappen

Ik ben van mening dat ik mezelf vooral gemaakt heb tot wie ik nu ben door alles wat ik in het verleden heb meegemaakt. Maar ik kan best eigenwijs zijn, net als mijn vader. Ook ben ik erg leergierig en kan ik intens genieten van de natuur in Duitsland en Oostenrijk. Ook dat heb ik van hem. Ik ben best blij met die eigenschappen, al is eigenwijs zijn niet altijd een pluspunt.

Vertekende herinneringen

Mooie herinneringen zijn denk ik dan toch de vakanties, maar wel degene uit de tijd dat mijn ouders nog bij elkaar waren. Terugkijkend op de vakanties na de scheiding vind ik hem vooral onverantwoordelijk. Hij ging bijvoorbeeld midden in Oostenrijk dronken achter het stuur zitten met twee kinderen in de auto. Dat kan écht niet.

Geen gemis

Nee, je kunt het niet echt missen noemen. Ik neem hem veel dingen kwalijk en dat zal waarschijnlijk ook altijd zo blijven. Maar door mijn partner besef ik me wel dat je maar één vader hebt. Ik heb hem een paar maanden geleden een privé bericht gestuurd op Facebook, maar die heeft hij nooit gelezen. Meer moeite wil ik ook eigenlijk niet doen. Ik kan zonder mijn vader, ik doe het tenslotte al jaren zonder moeite. Ik kan hem ook niet missen, daarvoor is er in het verleden echt teveel gebeurd.

Zou hij trots zijn zoals ik het doe?

Ik ga er vanuit van wel. Ik doe wat het beste is voor mijn kinderen, altijd. Mijn kinderen staan op de eerste plek en bij alles wat ik doe denk ik eerste twee keer na. Wat ik vooral van mijn opvoeding heb geleerd, is hoe het niet moet. En daar heb ik best veel aan.

Dit is één van de verhalen uit een wekelijkse serie. Elke zaterdag verschijnt er een nieuwe ‘De papa van‘ waarin telkens een andere schrijver verteld over de band met zijn of haar vader. Wil jij jouw verhaal over je vader ook delen, neem dan contact met ons op. We sturen je dan een vragenlijst die je kunt gebruiken als handleiding tijdens het schrijven.

Tijdens het plaatsen van dit artikel zijn de antwoorden van de vragenlijst samengevoegd tot één verhaal, waarbij zinnen zoveel mogelijk intact zijn gebleven en er gewaakt is over de essentie van het verhaal. Aangezien er geen foto beschikbaar was, heeft Maarten een tekening gemaakt op basis van de antwoorden.

Schrijver: Papa's wereld

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Renate, het is heftig wat je zoal hebt meegemaakt en eigenlijk nog steeds meemaakt,want je bent en
    blijft nog steeds ZIJN kind. Ik heb respect voor jou dat je ondanks alles je er goed doorheen slaat.
    Ik wens je ontzettend veel blije momenten met iedereen om je heen.
    .