De papa van: Irene

De papa van Irene

Niet elke vader is het hele jaar in huis, bijvoorbeeld als je zeeman bent. De vader van Irene was een echte zeeman. Zo eentje die zijn dochter op een vrije dag meeneemt om verse haringen te halen. Een vader die niet vies is van huishoudelijk werk en thuis meehelpt. Irene schreef voor Papa’s wereld het verhaal over haar vader.

Mijn moeder had vakantie als de zeeman thuis was

Mijn papa was zeeman. Hierdoor was hij veel weg, maar ook veel thuis. Hij was namelijk twee maanden op zee en dan een maand thuis. Vaak kreeg ik de vraag of ik het niet lastig vond dat mijn vader er niet altijd was. Maar ik wist niet beter. Als hij thuis was, was hij ook echt thuis. Hij hielp mijn moeder in het huishouden, kookte bijna iedere dag en deed van alles met mij. Mijn moeder werkte niet en als hij thuis was, had mijn moeder een beetje vakantie. Ze hoefde alles niet meer alleen te doen. Ze deden echt alles samen. En nu doe ik dit ook zo met mijn partner. Ik vind dit ook een mooi en goed voorbeeld naar mijn eigen kinderen. Geen traditionele rolverdeling, maar samen voor inkomen zorgen, voor het gezin zorgen en ook de huishoudelijke taken zijn verdeeld. Dat ik hier zo in zit heb ik denk ik wel aan mijn papa (en mama) te danken.

Shoppen met mijn vader

Je zou het niet denken, maar mijn vader en ik waren dol op winkelen. Dat deden we dan ook regelmatig. Mijn vader kocht eigenlijk nooit wat voor zichzelf. Ja, als hij iets nodig had. Als hij bijvoorbeeld nieuwe schoenen nodig had, liet hij zijn oude schoenen in de winkel achter. En als het haringseizoen was, reden we naar Scheveningen en haalden daar een emmertje haring. Mijn vader maakte de haring bij thuiskomst zelf schoon en we genoten dan van iedere hap terwijl mijn moeder vol afschuw naar ons keek. Als hij met het schip waarop hij werkte in de haven van Rotterdam lag, gingen mijn moeder en ik het weekend bij hem slapen. Ik kreeg dan een eigen hut en dat was natuurlijk helemaal geweldig. Dit zijn allemaal van die dingen die je toch nooit meer vergeet.

Hetzelfde karakter, ik begrijp hem

We botsten wel regelmatig. Vooral toen ik jonger was. Waarschijnlijk omdat we heel erg op elkaar lijken. We hebben allebei het hart op de tong en dat ging niet altijd goed. En dan zijn we ook nog eens allebei koppig dus ja dan wil dat weleens botsen. Toen ik ouder werd zag ik steeds meer overeenkomsten. Naast dat we altijd eerlijk zijn, soms misschien te eerlijk en harde werkers zijn, staan we altijd voor iedereen klaar. We kunnen niet tegen onrecht en strijden voor de mensen die onrecht wordt aangedaan. En hoe vaak ik mijn papa vroeger vervloekte omdat ik het niet altijd met hem eens was, ik weet nu dat hij het goed bedoelde. Hij wilde gewoon zijn kleine meisje beschermen en hij wilde dat ze goed voorbereid aan het ‘grote mensen leven’ zou beginnen. Onze band werd naarmate ik ouder werd steeds hechter, omdat ik hem steeds beter ging begrijpen.

Skypen en mailen naar het buitenland

Toen ik 19 jaar was verhuisden we naar Mauritius, het eiland waar mijn mama geboren en getogen is. En toen ik 24 jaar was besloot ik weer terug naar Nederland te gaan. Een lastige periode, wat ik miste mijn ouders enorm. Maar mijn vader en ik mailden bijna dagelijks en Skypen deden we ieder weekend. Hij mailde mij al zijn lekkere recepten zodat ik ze zelf kon gaan maken en gaf me wijze raad over werk en financiën. Ook al zagen we elkaar niet echt, maar alleen via een beeldscherm, de band bleef hecht.

Hij moest me nog weggeven

Uiteraard droomde ik ervan dat mijn vader mij ooit weg zou geven als ik zou trouwen. En hoe hij de leukste opa voor mijn toekomstige kinderen zou zijn. Helaas overleed mijn papa heel plotseling toen ik net 29 jaar was geworden. Het grootste verdriet wat ik tot dan toe had gekend. Ik voelde me zo verdrietig en leeg. Ik dacht dat het nooit meer goed zou komen met mij. Mijn vader moest nog zoveel voor mij doen! Hij moest me nog weggeven als ik zou trouwen en de leukste opa zijn voor mijn toekomstige kinderen zijn. Ineens zag mijn toekomst er heel anders uit. Wat een gemis!

Hij kijkt vanaf boven mee

Die bruiloft is er nooit gekomen. Puur omdat het voor mij niet meer hoefde. Als mijn vader mij niet weg zou geven, dan hoefde ik ook niet te trouwen. Ook zonder boterbriefje zijn mijn partner en ik gelukkig. De kinderen kwamen wel. Twee prachtige dochters op wie mijn vader ongelooflijk trots zou zijn. Ze zouden zijn oogappeltjes geweest zijn, zoals ik dit ook voor hem was. En daarin mis ik hem nog het meest. De zwangerschappen, geboortes en verjaardagen van mijn dochters. Maar ook al die andere momentjes die je als dochter met je vader zou willen delen. Ik kan op dat soort momenten heel verdrietig worden. Maar ik troost me met de gedachte dat hij vanaf zijn wolk op ons neerkijkt en alles meekrijgt. En wie weet zien we elkaar als mijn tijd is gekomen….

Irene schreef kortgeleden een brief aan haar vader op haar eigen blog.

Meer lezen van Irene? Kijk dan op Tante Truus Kan Alles.

Dit is één van de verhalen uit een wekelijkse serie. Elke zaterdag verschijnt er een nieuwe ‘De papa van‘ waarin telkens een andere schrijver verteld over de band met zijn of haar vader. Wil jij jouw verhaal over je vader ook delen, neem dan contact met ons op. We sturen je dan een vragenlijst die je kunt gebruiken als handleiding tijdens het schrijven.

Schrijver: Papa's wereld

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *