De twee personen die je als kind het meest nodig hebt zijn je vader en moeder. In “De papa van” kijken we eens naar de rol van de vader in het leven van meerdere personen. In deze eerste editie vertelt Huub Fest over zijn vader Jan Fest. Bij beiden zit het carnaval in het bloed en helpen ze mensen op het spirituele vlak.

Geen speelkameraad, maar een gezelschapsdier

De rol van mijn vader in het gezin toen ik klein was, was dat er brood op de plank moest komen. Ik denk dat de vader van NU een meer verzorgende rol heeft dan hij toen had. Alles samen doen. We deden eigenlijk niet veel samen in de zin van gezamenlijke hobby’s. Hij was niet zozeer een speelkameraad, maar hij was wel een vader waar ik veel tegen kon zeggen/vragen. Mijn vader was een zéér gelovig mens en heeft ons dat ook wel bij gebracht. Voorál goed zijn voor anderen, dus behulpzaam zijn. Een harde werker en verder een rustige man die goed was voor zijn kinderen. Hij was niet zo’n straffende vader…nou ja…af en toe wel als je het te bont had gemaakt. Ik vond hem wel een kanjer en eenvoudig, maar een oprecht goed mens.

Reizen en vieren

Ik ben twaalf keer met mijn vader én moeder op bedevaart gegaan naar Banneux in België en naar Kevelaer in Duitsland. Regelmatig gingen we op vakantie naar Oostenrijk of Italië. Hij hield van gezelligheid en had wel een dosis humor, kon ontzettend vrolijk zijn. Als het carnaval was gingen wij z’n allen naar de optocht kijken en daarna het café in. Hij was een echte carnavalsvierder. We dronken dan samen een drankje. Ik toentertijd als klein kind aan de limonade en als volwassen man aan een biertje. Dit feest heb ik mijn kinderen doorgegeven en dat vieren we nog steeds samen.

Paranormaal contact

Mijn vader was paranormaal begaafd en kon daarmee veel mensen helpen. Dat paranormale vonden wij bij ons thuis héél gewoon. Het woord paranormaal heeft hij nooit uitgesproken, want voor hem was het de normaalste zaak van de wereld, mensen helpen. Zo liep hij soms zo de deur uit om ergens anders iemand te helpen omdat hij erheen ‘geroepen’ werd. Na zijn overlijden op 12 april 1988 was mijn contact met hem nog niet voorbij. Na zijn overlijden kwam ik bij ’toeval’ met hem in gesprek. Hij vertelde me als engel over de hemel en de aarde. Over de mensen die bij hem waren. Voorál toen ik mijn eerste boek ging schrijven stimuleerde hij mij om door te gaan. Hij gaf mij inzichten en zei dat ik ook paranormaal begaafd was en dat ik eveneens mensen kon en mocht helpen. Hij zou mij daar altijd in helpen. En dat doet hij dus nu nóg. Daarom geef ik nu nog steeds readings via internet en thuis.

We geven de humor door

Ik denk dat ik de humor van mijn vader heb overgenomen en dit ook vooral aan mijn kinderen weer heb doorgegeven, want humor is belangrijk in je leven. Ik zeg altijd – één dag niet gelachen is één dag niet geleefd. Lekker gek doen. De mooiste herinnering aan mijn vader is toch wel de humor en hoe hij met ons en zijn kleinkinderen omging. Hij kon heerlijk plagen en gek doen en was ook stapelgek op zijn kinderen en kleinkinderen. Mijn vader was stapelgek op mijn vrouw Toos. Hij noemde haar altijd Tuske. Echt een liefkozende naam.

Trots op mijn vader

Ik had voorál een vader, waar ik ontzettend veel van gehouden heb en trouwens nu nóg. Op latere leeftijd werd mijn vader ziek. Lag regelmatig in het ziekenhuis. Uiteindelijk overleed hij thuis waar ik en mijn broers om de beurt over hem waakten. Hij was bijna 86 jaar en daar was hij zo trots op. Ik ben nu, terwijl ik dit schrijf 71 jaar. Toen mijn vader overleed was ik veertig. Ook al is hij overleden, hij is nog steeds bij mij/ons. Hij blijft voor áltijd mijn VADER. Mijn vader ben ik dankbaar dat hij er áltijd voor mij is geweest en nu nóg.

Dit is één van de verhalen uit een wekelijkse serie. Elke zaterdag verschijnt er een nieuwe ‘De papa van‘ waarin telkens een andere schrijver verteld over de band met zijn of haar vader. Wil jij jouw verhaal over je vader ook delen, neem dan contact met ons op. We sturen je dan een vragenlijst die je kunt gebruiken als handleiding tijdens het schrijven.