Het vaderschap gaat niet alleen om luiers verschonen of zorgen dat er brood op de plank komt. Papa zijn betekent ook dat je samen met je kinderen leuke dingen gaat doen en dat je mooie momenten meemaakt. Soms is het goed om even terug te kijken naar wat je allemaal beleefd hebt. Welke momenten zijn in het geheugen blijven hangen? Huub kijkt terug in de tijd, naar de periode dat zijn kinderen nog thuis woonden en zocht drie momenten uit.

Over de mooiste momenten met mijn opgroeiende kinderen is veel te vertellen. We hebben samen veel beleefd. Van de standaard mijlpalen in het leven tot de kleinste genietmomentjes. Het was moeilijk kiezen, maar ik pak er toch eventjes vier mooie momenten uit.

Op de fiets de natuur in

Fietsen in het weekend, meestal op zondag, als ik een keer echt vrij was.  Samen met de jongens op de fiets naar de Beerendock of naar de Hatertse Vennen. De oudste, Rob, op een eigen fiets naast me en de jongste, Maarten, achterop. Als we afstapten om alles goed te bekijken zagen we meestal kikkers en insecten. Voor de kinderen leerzaam en voor mij was het eveneens leuk om daarover te vertellen. En als we dan kikkers zagen waren de kinderen enthousiast…dáár pa…een kikker. Bij het zien van die vrolijke gezichten kon ik mijn geluk niet op. Ik nam altijd mijn fototoestel mee om van het gebeuren foto’s te maken. Fotograferen is een kleine hobby van me. In de twee natuurgebieden kon je eindeloos fietsen en genieten van de natuur, genieten van de plassen waar we op zoek waren naar reigers en turen naar de Schotse Hooglanders. De kinderen groeiden, maar we bleven doorgaan met fietsen. Nu met drie fietsen en natuurlijk met mijn camera.

Wandelen voor een medaille

Als we niet aan het fietsen waren dan toch aan het wandelen. Met ons drieën hebben we héél wat kilometertjes erop zitten. De vele wandeltochten waar we allemaal van genoten. Hoewel je na afloop altijd een medaille of cijfertje kreeg, ging het daar niet om. Tijdens het lopen kletsten we heel wat af. Quality time. Dan was er natuurlijk de avondvierdaagse voor de jeugd. Dan gingen ik en mijn vrouw mee als begeleiding voor de school, ieder met een eigen groepje kinderen. Eerst vijf kilometer en tien kilometer. En later werd het stééds meer. Ik heb vele jaren bij een wandelsportvereniging gezeten en duizenden kilometers gelopen. Maar nog nóóit de vierdaagse in Nijmegen. Maar dát heeft Maarten wel gedaan…twee keer zelfs. Daar ben ik toch wel trots op.

Trommelstokjes

Mijn andere zoon was iets minder van het wandelen, maar was liever aan het trommelen. Dus kwam hij thuis met twee trommelstokken en een trommelplankje. Thuis werd geoefend…tot we er doof van werden. Zelf kon ik het ook nog een beetje waardoor ik hem af en toe kon helpen. In Wijkcentrum De Turf werd er veel met een groep trommelaars geoefend. Ja, horen en zien verging hahahaha. Maar Rob had er schik in. Zo laat je de kinderen op hun eigen wijze genieten. En wij mochten meegenieten. Ik ging mee naar uitvoeringen en concours op verschillende plekken en genoot ervan als ze met hun trommels het ritme van de naderende trein speelden.

Pretparken

Maarten en ik zijn weg van pretparken en dan voorál de achtbanen. Hoe hoger en harder, des te mooier. Maar ik kwam in een rolstoel terecht. Een aantal jaren heb ik daar ingezeten. Maar geen nood hoor… pret had áltijd voorrang. En de jongste was dan zo lief om mijn rolstoel te duwen met soms hilarische momenten. Ik vergeet nooit die keer dat ik in de rolstoel zat en hij mij een heuvel in de Efteling opduwde. Tot zover alles prima en leuk, maar hij vond het ineens leuk om de rolstoel los te laten. Dáár suisde ik met rolstoel en al de heuvel af. Ik gillend van “pás óp!!!” Maarten in een gigantische lachbui waar hij mij onderaan de heuvel weer opving. Zo heeft hij vaker streken uitgehaald. Nu nóg (zit niet meer in de rolstoel) gaan we regelmatig naar pretparken toe. Dan denk ik wel eens terug naar al die avonturen die we beleefd hebben in binnen- en buitenland.

Mooie momenten blijf je maken

Er waren nog veel meer mooie momenten, misschien voor een volgende blog. Het leuke is dat het bij hun jeugd niet ophield, want hoe ouder ze werden, des te meer maakten we mee. Dat zijn weer heel andere verhalen.

Praat mee

Wat is jouw mooiste moment met je kinder(en)?