De mombie, niet alleen zichtbaar tijdens Halloween

mombie, vrouwelijke zombie, vermoeide moeder

Elke dag komen er nieuwe bij, als een soort virus verspreid het zich. Waarschijnlijk zie jij ze ook elke dag rondlopen: mombies. Een soort vrouwelijke mensfiguren de rondslenteren over straat, vaak hun gebroed achter zich aan slepend of vooruit duwend in een wagen. Sjokkend om ergens te komen waar ze om wat voor reden dan ook moeten zijn. De blik in hun ogen is afwezig, donkere kringen rondom waarop Fester Adams jaloers is. Elke dag bepalen ze grotendeels het straatbeeld en dan vooral rond scholen. Wat zijn dit voor figuren en hoe ontstaan ze? Wij hebben het antwoord.

Voordat je verder leest, lees eerst even de laatste paragraaf.

In de val gelokt

Het mombi-virus schijnt in de meeste menselijke vrouwen sluimerend aanwezig te zijn in de genen. Wachtend tot het daadwerkelijk uit kan breken geeft het in het lijf stofjes af, hormonen. Van nature weet het vrouwtje dat ze voor de voortplanting een geschikte partner nodig heeft met genoeg actief zaad dat haar kan bevruchten. Na talloze versierpogingen en vleierij weet ze de man haar nest in te lokken en herhaalt dit net zo lang totdat er een geslaagde bevruchting van haar eitjes heeft plaatsgevonden.

Het mombi-virus wordt wakker

Als gevolg van de bevruchting muteert het tot dan toe sluimerend virus in een kwaadaardige variant. Het lijf van het vrouwtje begint te veranderen. Haar lichaam dijt aan alle kanten uit, het licht in haar ogen dooft langzaam naarmate de maanden vorderen. Slaaptekort, pijnlijke spieren, wankele bekkenbodems en uitvallend haar zijn slechts enkele symptomen die er op duiden dat het virus actief is. Laten we het maar niet hebben over stemmingswisselingen, want dan begeef je als man helemaal op glad ijs. Onder invloed van het virus worden de eisen die het vrouwtje stelt om haar te behagen steeds hoger. Gewillig zal het mannetje deze zo goed mogelijk vervullen, al weet hij dat het nooit genoeg zal zijn.

Een aanslag op het lijf

Het duurt enkele jaren totdat het mombi-virus op zijn hoogtepunt is gekomen en langzaam weer wegzakt tot een sluimerende ziekte. Dagelijks levert het een slijtageslag op het lichaam en de geestelijke gesteldheid van het geïnfecteerde vrouwtje. Chronisch slaaptekort, pijnlijke borsten en uitgerekte tepels door het kroost dat zich om de haverklap wil voeden van haar lichaam. Het eens zo volronde lijf dat strak stond van verwachting zakt in en laat zijn sporen na. De strepen op de huid geven haar een plek in de rangorde tussen de andere mombies.

Samenscholingen

De taak van het mannetje blijft om de mombie te blijven bekoren en wellicht zelfs een tweede of derde nageslacht te geven. Door haar te ondersteunen voorkomt hij dat het vrouwtje nog verder zwicht onder de druk van het voeden en opvoeden. Een mombie kan de man over het algemeen wel aan, maar het wordt pas een echte beproeving zodra hij de telgen naar de opvang of school brengt. Dé plek waar mombies op het plein samenscholen en hun vlees en bloed aan elkaar tonen waarbij het gif van roddels rond gaat. De plek waar heel wat onderlinge afspraken worden gemaakt en de hiërarchie en pikorde wordt bepaald.

Tijd als medicijn

Is er dan geen enkele manier om dit virus te lijf te gaan? Tijd lijkt het enige wat invloed lijkt te hebben. Wachten tot het nageslacht oud genoeg is om het mombienest te verlaten en weer wat rust te krijgen. Dagen, wekenlang bijslapen, misschien zelfs maanden. “Me-time” met andere mombies om elkaar te genezen. Met op de achtergrond dat ene in de val gelokte mannetje dat hoopt dat het paringsritueel niet voorbij zal gaan, maar tegelijkertijd hoopt dat er niet ‘raak’ geschoten wordt zodat het virus niet weer wakker geschud wordt.

Mombie, de prijs van het ouderschap!


Met een korreltje zout

Je snapt natuurlijk wel dat bovenstaande tekst geschreven is met een enorme korrel zout. Voel je jezelf aangesproken of misschien zelfs wel beledigd, bedenk dan dat deze tekst niet geschreven is met jou als voorbeeld en het slechts bedoeld is als geintje aan de hand van een opmerking die ik een moeder hoorde maken: “Ik ben zo moe, ik lijk wel een zombie… een mombie.”.


Afbeelding is een stockfoto via Pexels.com

profielfoto author maarten

Schrijver: Maarten Fest

Geboren in 1982, getrouwd met Chantal en samen hebben wij twee zoontjes (2013 en 2016). Oprichter en eigenaar van Papa's wereld.

Leave a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *