Dat je een soort van anoniem wilt blijven is jouw keuze. Daar heb ik geen problemen mee. Ik heb er echter een gruwelijke hekel aan als jij jouw kind als profielfoto instelt. Jij bent je kind toch niet?
Waar ben jij?
Ik kom het vaak tegen, personen die op Instagram of Facebook bij hun eigen account een profielfoto plaatsen waar alleen zijn of haar (klein)kind op staat. Scroll je een eindje door de tijdlijn dan is het ook het enige gezicht wat je tegen komt. Nergens is de persoon die ik bezoek te vinden op een foto. Alsof de persoon zelf helemaal niet bestaat.
Maarten en de eretitel
Naast papa ben ik ook nog steeds ‘Maarten’. Ik heb een eigen persoonlijkheid met positieve en negatieve kanten. Heb mijn eigen hobby’s, meningen en bezigheden. ‘Papa’ is de eretitel die ik van mijn kinderen krijg., maar het is slechts een onderdeel van wie ik ben. Mensen mogen mijn andere kanten best ontdekken. Dingen die ik niet graag aan de grote klok wil hangen, die zet ik gewoon niet online.
Ik ben ik
Bij mijn naam hoort mijn gezicht, niet die van Liam of Kyran. Daarom mag/moet je bij mijn profiel ook tegen mijn kop aankijken. Mijn kids hebben beiden hun eigen leven waarvan ze grotendeels nog op mijn pad meewandelen. Ik schrijf verhalen, Liam leert net de eerste letters schrijven en Kyran kan sommige nog niet eens fatsoenlijk uitspreken. Het grappige is dat ik in mijn vorige zin precies heb staan waarom mijn kids niet alleen op mijn profielfoto staan; ze hebben een eigen naam en zijn dus mij niet.
Wie z’n privacy?
Overigens vraag ik me het volgende wel af. Waarom wel een foto van je (klein)kind en niet van jezelf? Als je zo op je (online) privacy gesteld bent, waarom dan niet op die van je kind?
Afspraak?
Zullen we gewoon afspreken dat je een foto van jezelf plaatst? Desnoods van een mooie bloem of iets wat jou kenmerkt? Verschuil je in ieder geval niet achter het gezicht van een ander.
Deze blog bevat affiliatelinks.
Ik word daar ook echt bloednerveus van. Je kind heeft daar toch niet om gevraagd? Iets anders, maar in mijn ogen erger: “influencers” (tussen aanhalingstekens, want ik haat dat woord) die pronken met hun baby’s tussen de gekregen spullen. Dat is toch niet eerlijk tegenover jouw kindje?!
Ik snap je punt. Ik kijk daarom ook steeds bewuster welke foto’s ik post van mijn kids.
Of ouders die trots elke foto plaatsen. En dan vraag ik mij soms af: wat als die kleine nu 12 of 15 is en klasgenoten komen die oude gênante foto’s tegen die de ouders toen zo trots hebben geplaatst? Kinderen kunnen nog niet altijd zeggen of ze willen of een foto/filmpje al dan niet gepost wordt. Maar iets wat jij als ouder geweldig vindt, kan voor een kind als gênant ervaart worden
Klopt inderdaad. Ik moet er nog eentje verwijderen en vervangen door een andere foto op Instagram en daarna in mijn weekoverzicht. Chantal had een leuk skelet geschminkt, alleen leken de barsten achteraf teveel op een niet zo net woord. Per ongeluk. Een lezer merkte het op. Oeps.