In 2015 startte ik met het schrijven van mijn verhalen als vader op het internet. Wist ik destijds veel dat ik er nu vele jaren later nog steeds mee bezig zou zijn en er zelfs mijn beroep van aan het maken ben. Vanaf het begin waren mijn kinderen mijn grootste inspiratiebron voor het schrijven. Iets wat me niet altijd in dank wordt afgenomen door ze. En toch, ze hebben er ook hun voordelen van. Afgelopen week besloot ik ze eens te vragen wat ze er nu eigenlijk van vinden dat hun vader blogger is.
Inhoud
Wisselende antwoorden
Tijdens een ritje in de bakfiets naar school stelde ik ze de vraag “Wat vind jij er nu eigenlijk van dat papa al die stukjes op internet schrijft voor Papa’s wereld?” Ze mochten eerlijk antwoord geven. Zelfs als dat antwoord mij een klein spiegeltje voorhoud. Ik zette de antwoorden van Liam en Kyran op een rijtje in een rijtje ‘leuk’ en ‘minder leuk’
“Halloooow, dit is Liam van Papa’s wereld”
Zelf ben ik geen vlogger, maar toch neem ik af en toe filmpjes op omdat het bij een review soms makkelijk is ter ondersteuning. Als ik dan een filmpje maak met een stukje inleiding erbij, vindt Liam dat helemaal geweldig. Het liefst wil hij dat stukje van mij overnemen. Voor de grap maakt hij wel eens een testfilmpje met daarbij: “Halloooow, dit is Liam van Papa’s wereld” of “Dit is een filmpje van Papa’s wereld, en hij is Papa’s wereld en ik ben Liam”. Heerlijk hoe hij op dat moment aan het improviseren is, maar het lukt hem nog ook.
“Moet dat nu?”
Foto’s maken en filmpjes is ‘part of the business’ voor het schrijven van blogs en daarbij een beetje goed beeld hebben. Daar hebben de jongens niet altijd zin in omdat ze op dat moment heel andere dingen aan het doen zijn. Heel soms kan het maken van de foto’s echt niet wachten, bijvoorbeeld omdat het een half uurtje later al donker wordt. Het tijdstip van mijn planning komt dus niet altijd helemaal goed uit voor de heren.
Leuke uitstapjes
Dat we soms leuke uitstapjes mogen maken is natuurlijk helemaal geweldig. Vooral het uitje naar het Prehistorisch Dorp laatst was erg geslaagd. Daar hebben ze het nog regelmatig over. Of die ene keer naar de bioscoop met Pieter Konijn waar ze in de pauze ranja mochten drinken. Als blogger zijn de uitnodigingen een leuke manier om de kinderen een belevenis cadeau te doen die we anders niet gedaan zouden hebben om allerlei redenen.
Spelletjes testen
Als blogger mag je regelmatig allerlei producten testen zoals spelletjes. De ene keer wordt je door een bureau zelf benaderd, de andere keer moet je het als blogger zelf regelen naar aanleiding van een persbericht. Om de zoveel tijd komt er dan ook wel een pakje binnen met een leuk spelletje of een boek. Er komt op deze manier speelgoed binnen waar ze heel leuk mee spelen, al is niet elk speelgoed een succes. Eerlijk, soms wordt het testspeelgoed ook wel eens bezorgd door Sinterklaas of wordt het als verjaardagscadeau gegeven.
Spelletjes testen
Het testen van spelletjes en speelgoed heeft ook zijn keerzijde. Soms staat het al een week op tafel te wachten voordat ermee gespeeld mag worden. Papa moet er namelijk bij zijn om foto’s ervan te maken. Gelukkig neemt mama die taak wel eens over en stuurt ze de foto’s naar deze papablogger door. Dat wachten is soms echt killing, vooral als het speelgoed is waar je heel heel heel graag mee aan de slag wilt. Sorry jongens.
Vragen stellen
Doordat er soms blogs zoals deze geschreven worden, stel ik vragen aan de kinderen. Ze mogen hun mening vertellen. Vooral Liam vindt het leuk dat ik op deze manier met hem in gesprek ga. Kleine babbelmomentjes waarin ze het achterste van hun tong mogen laten zien. Doet mij er aan denken om het spel Vraag maar! een spel voor vader & kind er weer eens een keer bij te pakken of ‘De vraag van vandaag’ van WOW! Opvoedcoaching.
Op je kantoortje zitten
Het nadeel van blogger zijn is dat je thuis aan het werk bent terwijl de kinderen ook thuis zijn. Voor de jongens is het lastig onderscheid maken van werken bij een baas op kantoor of op een kamertje boven. “Je bent dan toch thuis?” Ja, dat klopt eigenlijk wel, maar ook weer niet. Het is best lastig als je tijd met papa wilt doorbrengen, dat hij dan boven aan het werk is. Met Chantal heb ik de afspraak dat ik tussen 18:00 en 20:00 uur beneden ben. Zo tussen komen en bedtijd in. Daar moet ik me nog wel iets beter aan gaan houden. Schrijven in het weekend valt daar ook wel een stukje onder.
Wat vinden ze er nu van?
Dat ik een blogger ben is voor de kinderen dus geen probleem. Ze vinden het zelfs wel leuk. Dat ik meer mijn tijd moet bewaken is wel een dingetje. Toch, als je naar de antwoorden hierboven kijkt, is er vooral het positieve dat de boventoon voert.
Wat vinden jouw kinderen van jouw beroep?
Weten jouw kinderen welk beroep jij hebt en wat je daarvoor allemaal moet doen? Helpen ze je wel eens mee? Wat vinden ze eigenlijk van jouw beroep?
