In loop der jaren verandert de band met je vader. Van kind die door hem verzorgd wordt tot degene die hem verzorgd. Mariska van Doormariska.nl ziet haar vader achteruit gaan. In ‘De papa van’ vertelt zij over haar band met haar vader.

Op de kraan

Voor zover ik me kan herinneren heeft mijn vader vroeger altijd op de kraan gezeten in de wegenbouw en is hij later een loonbedrijf gestart. Dat werkt hij heeft voor de rest altijd gedaan tot hij midden 2016 in het verzorgingshuis belandde. Vroeger toen wij nog jong waren (zusje, broertje en ik) gingen wij weleens met mijn vader mee op de trekker of op de kraan. Dat vonden we geweldig! Als ik het zo achteraf bekijk had mijn vader wel een verzorgende rol binnen het gezin.

Vaderskindje

Ik was wel echt een vaders kindje. Op het moment dat mijn ouders gingen scheiden in 2000 heb ik later ook de stap genomen om bij mijn vader te gaan wonen. We hadden een normale vader dochter band.

Diabetes en dementie

De relatie met mijn vader is nu wel lastig als ik het zo mag noemen. De laatste 3 jaar is hij enorm achteruit gegaan door zijn diabetes en een vorm van dementie. Hij kan nog heel erg weinig en woont permanent in een verzorgingshuis. Het enige dat ik nog samen kan doen is zoveel mogelijk naar hem toe gaan. Afgelopen zaterdag was er een Burendag georganiseerd waar Imca Marina kwam zingen en daar ben ik dan ook naartoe gegaan. Dat vond hij erg mooi!

Nog steeds mijn koppige vader

Nog steeds mijn vader, alleen door zijn situatie en ziektebeeld nu kan hij geen verzorgende rol meer aannemen. Ik heb veel mooie herinneringen aan hem. De mooiste vind ik lastig te noemen want dat zijn er wel meerdere. Daar wil ik liever niet online over vertellen. Overgenomen eigenschappen? Ik denk dat het ‘makkelijke’ is. Dat er overal een oplossing voor is en koppigheid 😊

Nieuwe herinneringen?

Dat vind ik heel erg lastig omdat er een grote beperking is door het ziektebeeld. Als ik er nu aan denk krijg ik ook een brok in mijn keel omdat het zo onzeker is hoe het gaat lopen allemaal. Als je me vraagt of ik zonder mijn vader zou kunnen? Eigenlijk ligt het woord ‘nee’ op het puntje van mijn tong, maar ook weten we allemaal dat we daarin geen keus hebben. Zo is helaas het leven en daar moeten we nog zo lang als het kan van genieten.

Dit is één van de verhalen uit een wekelijkse serie. Elke zaterdag verschijnt er een nieuwe ‘De papa van‘ waarin telkens een andere schrijver verteld over de band met zijn of haar vader. Wil jij jouw verhaal over je vader ook delen, neem dan contact met ons op. We sturen je dan een vragenlijst die je kunt gebruiken als handleiding tijdens het schrijven.