Het is nu een tijdje geleden dat we van plan waren om naar de kapper te gaan. Tja, wat groeit moet ook een keer gesnoeid. Zo werd het haar van Liam al een stuk langer en vonden we het tijd dat er weer gekortwiekt ging worden. Dat liep even anders, want hij zei plots: “Ik wil mijn haren niet geknipt, ik wil ze laten groeien.” Hij had daar wel een heel bijzondere reden voor.

Voor kindjes zonder haar

Eerder had hij al een keer wat langer haar, zo lang dat het in een staartje moest. Hij wilde het toen precies zoals mij. Een tijdje heb ik ook met langer haar rondgelopen, totdat mijn baas me uitdaagde voor een knipbeurt. Meteen daarna wilde Liam het er ook af hebben zodat hij weer meer op mij leek. Als ik naar de kapper ging, dan hij ook. Dat was de laatste knipbeurt die hij wilde, want bij de eerst volgende keer weigerde hij pertinent. Het mocht er niet meer af. We dachten eerst dat hij lang haar gewoon erg mooi vond, maar hij bleek een heel ander idee te hebben. Na wat vragen te stellen kwamen we er achter wat zijn plan was: “Dan kunnen ze mijn haren afknippen en dan met lijm op het hoofd plakken van kindjes die geen haar hebben.” Eerlijk, ik sloeg van verbazing achterover. Waar had hij dit vandaan?

Anderen hadden dat ook gedaan

Het kostte wat graafwerk in mijn geheugen om te bedenken dat hij dit bij andere mensen al een keer gezien had. Een wat oudere jongen op zijn school had zijn lange haren laten afknippen, een vriendin van Chantal had een grote vlecht gedoneerd en de meneer van de slangen had dit ook samen met zijn oudste zoon gedaan. Ik heb destijds uitgelegd waarom zij hun haren lang hadden laten groeien en dat daarmee pruiken gemaakt konden worden voor kindjes zonder haar. Dit verhaal heeft hij dus goed onthouden, zij het met wat foute details. Zo plak je haren natuurlijk niet met een plas lijm op een hoofd. Die gekke kinderfantasie ook. Waar halen ze het vandaan?

Mag uw dochter ook een plakje worst?

Als je naar Liam kijkt, zie je niet echt een typisch stoere jongens koppie. Hij heeft een redelijk neutraal gezicht zeg maar. Nu zijn haren steeds langer worden is het voor de mensen die hem tegen komen steeds lastiger om te bepalen of hij een jongetje of meisje is. Tenminste, op de vele momenten na dat hij geen ninja na doet. Het heeft even geduurd voordat we hem zover kregen dat hij zijn haren in een staartje deed. Van je eigen kind mag je het natuurlijk niet zeggen, maar met de losse haren had hij wel een beetje een sullig kapsel. De staartjes maken het weer veel stoerder, zelfs als hij vlechtjes in doet of typische meidenstaartjes. Dat hij die staartjes wil, daar maak ik geen punt van. Het zijn dezelfde staartjes die hij bij zijn moeder ziet.
In winkels en op andere plekken spreken mensen mij regelmatig aan over mijn ‘dochtertje’ of ze spreken hem aan met ‘meisje’. Zo gaaf om te zien dat hij daar totaal niet op reageert. Hij geeft gewoon netjes antwoord en gaat meestal niet eens in discussie over dat hij een jongetje is. Het interesseert hem totaal niet dat anderen dat van hem denken. Er zijn wel eens mensen geweest die tegen mij zeiden dat ze het maar vreemd vonden, dat lange haar van mijn zoontje. Met een enorme glimlach van trots vertel ik dan dat ik hem een geweldige jongen vind die zelf bedacht heeft dat hij andere kindjes wilt helpen. Want dat is het, zijn eigen beslissing.

Toch maar naar de kapper

Na zijn besluit is hij toch al een keer vrijwillig naar de kapper gegaan. We hebben hem uitgelegd dat als de puntjes eraf gehaald worden, het haar nog beter groeit en dat de kindjes het dan mooier in hun pruik krijgen. Die argumenten waren genoeg voor hem, als de kapper helpt voor betere haren, dan gaan we gewoon af en toe naar de kapper.

Haren tot op de billen

We maken wel eens grapjes met hem over zijn haren en het laten groeien. Bijvoorbeeld over hoe lang het moet worden. “Dan moeten je haren zo lang worden dat je er je billen mee kan vegen.” Afgelopen week had hij mij te pakken: “Nee hoor, zo lang dat ik het uit het raam kan gooien en dat Kyran dan naar boven kan klimmen.” De film van Rapunzel heeft dus indruk gemaakt. Het bracht mij wel bij de vraag hoelang de haren eigenlijk moeten zijn om te kunnen doneren. Via de website van Haarwensen kwam het antwoord: 30 centimeter staart. Dat gaat nog even sparen worden. Flink laten groeien. Hoever hij nu al is weten we niet, dat hebben we nog niet gemeten. Toch maar eens een keer doen dus.

Als het lukt

We weten niet of hij het doorzet. Of hij daadwerkelijk een staart van 30 centimeter laat groeien en dus kan doneren. Dit laten we aan hemzelf over. Het is zijn haar en daar beslist hij over. We zeggen dan ook niet dat hij het moet laten groeien of dat hij zijn haren moet afknippen. Regelmatig vraag ik of hij nog steeds zijn plan wilt uitvoeren en steevast is het antwoord ‘ja’. Alleen al doordat hij de gedachte heeft om dit te doen vind ik hem een held. Stiekem hoop ik wel dat hij het doorzet en we met zijn haar een kindje kunnen helpen.

Related posts:

Schijten in de tent De voordelen van samen slapen met je kinderen Een ode aan mijn vrouw 2019 Mommy Wars Tag