Als Zwarte Piet zorg je ervoor dat je pak helemaal op orde is. De pruik recht, goed vastgespeld aan je eigen haar. Vuile kragen vervang je op de tijd. Geen gaten in de panty en als de schmink plekjes laat zien werk je dat onderweg naar het volgende bezoek even bij. Je bent op de hoede dat niets je verraad, maar toch kan het ineens mis gaan…

De afleiders?

Het was bij een groot bedrijf dat we ons spel mochten spelen. Niet eerder was ik met meer dan twee pieten op stap geweest voor de stichting. Het zorgde voor een hele andere manier van spelen, want deze keer was het rekening houden met meerdere mensen die elk hun eigen manier hebben. De aandacht van de kinderen werd verdeeld over meerdere pieten en dat moet wellicht mijn redding geweest zijn.

Ik neem ze zelf mee

Thuis heb ik mijn eigen pietenpak. Die ene die je hierboven op de foto ziet. Bij de stichting spelen we allemaal in dezelfde pakken, dus hangt mijn eigen kostuum op zolder maar te hangen. Slechts één keer gebruikt maar. Meestal als ik voor de SSK speel neem ik mijn eigen handschoenen mee omdat ik dan weet dat die in ieder geval passen. Handschoenen met extra lange mouwen eraan zodat ze zoveel mogelijk bedekken. Bovenaan tegengehouden met een elastieken bandje.

Het zakte ineens af

Terug naar het bedrijf. Die dag had ik mijn eigen handschoenen niet aangetrokken. Ze zaten in de was na al een aantal dagen in de rol gekropen te zijn. Ik doe mijn hand de juten zak in en merk niet dat de handschoen afglijdt. In één beweging grijp ik een handvol pepernoten en strooi ze in het rond. Nog steeds merk ik niks totdat de Piet naast me verschrikt kijkt. Dan zie ik het ook en stop de hand weer snel in de zak. Daar voel ik mijn camouflage op de bodem liggen. Kijk wat angstig om me heen, maar zie de kinderen enkel maar bezig zijn met het strooigoed. Die paar seconden blote hand lijken niet opgemerkt te zijn.

Helpend handje

Het lukt me niet om ter plekke de handschoen weer aan te trekken. Snel loop ik met de hand in de zak richting een ander zaaltje. De directeur van het bedrijf komt achter me aan om te zien of alles in orde is. Dan ziet hij een witte hand tevoorschijn komen en snapt het helemaal. Snel helpt hij me met de mouwen en alles weer netjes krijgen. De schrik zit er nog even in. Een schouderklopje van de directeur zegt me dat er niks aan de hand was in de zaal. Niks aan de hand, zelfs geen handschoen. Lachend lopen we terug en het spel gaat door.

“Waar ik geweest ben Sinterklaas? Hoge pepernoot!”

De directeur knipoogt nog even.