Heerlijk avondje is gekomen, hoewel het was nog middag. Ik vertelde je in mijn vorige piet-momenten over de Sinterklaas waar ik veel mee op pad ben geweest, je weet wel, die van de verzameling. Voor hem is 5 december een speciale dag en daarom speelt hij die dag zelf niet. Die ene pakjesavond was ik ingepland voor een bezoek bij zijn familie, want ook bij hen kwam de Goedheiligman langs. Het zou een speciaal bezoek worden.

Voorpret

In de vele autoritten die we samen gemaakt hebben naar verschillende adressen had hij me al wel eens verteld hoe zij Sinterklaas vieren. Bij zijn moeder thuis stond een piano in de hal. Zijn zus zou er op spelen. Er werden spelletjes gespeeld, chocomelk gedronken en gesnoept van het traditionele lekkers. Er zou worden gezongen, verhalen verteld. De hele familie samen. Zelf zou hij er nooit als Sinterklaas zitten, hij beleefde het met de rest mee. De Sint en zijn pieten zouden wel komen, daar werd de zetel al voor klaargezet. Vooraf hadden we al in de planning gekeken en gezien dat ik bij zijn familie op bezoek zou komen.

Speciale binnenkomst

En toen was het daadwerkelijk 5 december. We hadden al twee adressen gehad en vonden het adres waar we nu moesten zijn. De Sint in al zijn waardigheid, twee pieten die alvast vooruit gingen en een secretaris die het boek en de planning bij zich had. De eerste klanken kwamen ons tegemoet. Ze hadden ons al zien aankomen. Vanaf het tuinpad hoorden we de piano spelen en er werd volop gezongen. Als in een soort erehaag werden we binnengehaald met als eerst een welkom aan de deur. We bleven nog even in de hal staan om naar het pianospel te luisteren.

Het spel spelen

Nee, het was duidelijk. Hier zouden geen foute Sinterklaasliedjes gezongen worden. Hier werd het spel gespeeld zoals het gespeeld diende te worden. Volop met tradities en op respectvolle wijze. De Sint werd dan ook geacht even bij binnenkomst iedereen de hand te schudden voordat hij plaats nam in de zetel. Gelukkig waren we vooraf goed op de hoogte gebracht. Daar zaten we dan, het spel kon voortgaan vanaf de kleine troon. Een welkomstwoord door Sinterklaas, een paar grappen van mij tussendoor. Al snel stond de chocolademelk klaar en werden we verrast met lekkers. Alle kleinkinderen werden één voor één naar voren geroepen. Geen van allen kende ik, maar je improviseert elk huisbezoek. Wat dat betreft was het hier niet anders. Het enige verschil is dat deze familie elk spel dat wij speelden door en door kende. De manier waarop we het speelden was onze invulling.

Warmte

Het was warm in de kamer. Niet eens zozeer door de pakken die we aan hadden of doordat de verwarmen loeide. Nee, het was warm van gezelligheid. Iedereen in de kamer speelde het grote Sinterklaasspel. Elk kind, elke volwassene deed mee. Alles om die paar die het Geheim van Sinterklaas nog niet kenden een prachtige middag te bezorgen. Zo’n middag waarop je voelt dat alles klopt. Dat het spel wat je speelt op dat moment het juiste spel is. Een uurtje dat te snel voorbij was omdat je door moet naar de volgende.

De vrije Sint

In mijn ooghoeken hield ik mijn incognito-Sint in de gaten. Ik zag hem genieten, stralen. Hij speelde het spel in zijn hoofd helemaal mee. Geen enkel detail ontging hem. Deze keer speelde ik niet met hem, maar voor hem. Een vreemde gewaarwording. Die middag speelde de piano veel te vroeg: “Dag Sinterklaasje…”