Al ongeveer 15 jaar kruip ik rond deze tijd van het jaar in de huid van mijn alter ego piet Macho. Tijdens de vele bezoeken die ik dan breng aan gezinnen, sportclubs en scholen maak ik bijzondere dingen mee. Grappig, ontroerend en schrijnend. In deze serie tot aan 5 december neem ik je mee naar deze momenten. Vandaag: zwanger

Zwanger
Het is een aantal jaar geleden dat ik samen met mijn vader het pak ik kroop. Bij de stichting waar ik voor speel is het per dag afhankelijk met wie je op stap gaat. Deze dag is de eerste en enige keer dat wij samen op pad gingen. Mijn vader als de Sint en ik als Macho. De naam van de tweede piet is mij ontschoten. De chauffeur bracht ons netjes naar een adres toe waar we aanbelden. De hele familie zat al binnen te wachten. Voordat we naar binnen gingen kregen we nog wat briefjes voor in het boek en een belangrijke instructie. Vader en moeder vertelden ons een geheim.

Binnen stond het haardvuur aan. Het was er flink warm en al snel voelde ik wat druppels langs mijn nek glijden. Het werd een vrolijke bedoeling. De mensen waren gezellig en deden goed mee. De kindjes niet al te schuw, maar ook niet hyperactief aan het stuiteren. Na een aantal spelletjes werd het tijd voor de gesprekjes. Hoe het gaat op school, bij de sport enzovoorts. Dat opa en oma het zo leuk vinden om op te passen en daar nog veel meer kans voor gaan krijgen (hint), dat ze graag veel eters in huis hebben en dat dat in de toekomst zeker geen probleem zal zijn (hint). Dat opa zo leuk kan timmeren, ook ooievaars (hint)? Dat er vast zitplekken te kort gaan komen (hint) en dat papa en mama een grotere auto nodig gaan hebben (hint). Wat de Sint en ik ook zeiden, er ging maar geen belletje rinkelen.

Tot het moment van uitpakken van de cadeautjes. Ieder kreeg een cadeautje, maar voordat opa en oma er eentje kregen zei ik: “Maar die van jullie wordt pas over een paar maanden uitgepakt.” En ja hoor, daar viel het kwartje. Dikke tranen en vreugdekreten gingen door het huis heen. De bril van Sinterklaas was flink beslagen en ook ik had waterige oogjes. Je bent getuige van een bijzonder moment.

Vorig jaar kwam ik met een andere Sinterklaas binnen bij een gezin waarvan de jongste twee of drie jaar oud was. Na een tijdje naar het gezin gekeken te hebben herkende ik wat personen. Ik kom wel vaker in dezelfde gezinnen terecht. Na een paar vragen kwam ik erachter dat dit het gezin was van de aankondiging. Het meisje op mijn schoot was het cadeautje van toen.