Soms denk je dat je niet ouder wordt en dat iedereen om je heen met je stil blijft staan. Het is dan ook vreemd als je plots weer op de feiten wordt gewezen. Het feit dat je ouder wordt, net zoals iedereen om je heen.

Harrie Jekkers

Vorige week had ik die ervaring weer eens. Ik keek naar een uitzending van De Wereld Draait Door en zag daar Harrie Jekkers zitten. Wat zag die er ineens oud uit. Ik moet toegeven dat ik hem de laatste jaren niet gevolgd heb, maar de beelden die ik van hem zag waren altijd herhalingen van zijn successen. Ik ben dus opgegroeid en meegegroeid met constant een zelfde blik op zijn persoon. Hem dan ineens zo oud zien doet je beseffen dat je eigen leeftijd ook hoger wordt.

Aart Staartjes

Weet je bij wie ik dat gevoel nog meer heb? Aart Staartjes. De man die mijn ouders kennen van De Stratenmakers op zee show, maar waar ik mee ben opgegroeid via Sesamstraat en de intocht van Sinterklaas. Die man is een constante factor geweest op televisie en samen zijn we ouder geworden. Op een bepaald moment stop je met kijken naar Sesamstraat en zie je sporadisch flarden. In eens nieuwsbericht las ik dat hij de 80 inmiddels gepasseerd is en foto’s laten een mooie markante oude kop zien. Het mooie aan hem vind ik dat je toch nog die speelse blik in zijn ogen ziet.

Bram van der Vlugt

Nog zo’n man is Bram van der Vlugt. De man waar ik altijd nog naast heb willen spelen als mijn alterego in november/december. Als kind zag ik hem als dokter in Medisch Centrum West en later kwam ik erachter dat hij de man achter de baard was. Het moment dat hij stopte met het dragen van de ntr-mijter, was voor mij misschien wel het definitieve einde van mijn jeugd. Mijn Sinterklaas was er niet meer.

Laatbloeier

Ik ben altijd jonger geweest dan mijn leeftijd. Waar klasgenoten al flink bezig waren met de meiden, was ik nog flippo’s aan het sparen. Mijn eerste kus was pas toen ik 21 was. Een echte laatbloeier dus. Het meisje was een flink stuk jonger, maar ikzelf eigenlijk ook. Ik denk zelfs dat er toen een jongen van zestien in mijn lichaam zat. Dat leeftijdsverschil ben ik altijd blijven merken. Leeftijdsgenoten kregen hun eerste kindje, gingen samenwonen of trouwen op het moment dat ik net mijn eerste vriendinnetje kreeg.

Iedereen ineens ouder

En nu? Nu zie ik nichtjes rondlopen met een baby of kinderen die ik lesgegeven heb een succesvolle baan hebben. Ik zie degene die altijd jonger was dan mij een huis kopen voor het hele gezin en bedenk me waar de tijd gebleven is. Al die mensen zijn even snel ouder geworden dan ik. Het geval is dat ik het gewoon niet gemerkt heb.

Vandaag nog zag ik een Aziatische jongen naar me kijken terwijl ik langs fietste. Een paar tellen later riep hij de naam van een school naar me. Hij herkende me als leraar van zijn oude school. De school waar ik mijn eindstage liep en mijn afstudeerproject deed. Even nadenkend bedacht ik me dat dit de jongen was die het zo bont maakte in mijn les, dat hij zelfs een aantal dagen geschorst raakte. En daar stond hij dan voor me, breed glimlachend met uitgestoken hand. Het daadwerkelijk leuk vindend dat hij me zag en herkende: “Ja meneer, we waren een hele moeilijke klas.”

Zes

Wat helemaal gek is? Afgelopen week zaten Chantal en ik op de bank en schrokken allebei. Over enkele maandjes wordt Liam al zes. ZES! Hoe dan? Ineens gaat die peuter/kleuter een andere leeftijdsfase in. Naar een fase met meer zelfstandigheid. Oei, zes. Waar is al die tijd gebleven. We hebben de tijd met hem bewust meegemaakt, al zijn ontwikkelingen gezien en doorstaan. Wat lijkt het de laatste tijd toch snel te gaan.

Met al die ouder wordende mensen om me heen bedacht ik me dat ik ook al 37 ben. Al richting de veertig. Ik weet heus wel dat ik niet oud ben en dat er (hopelijk) nog een heel leven voor me ligt, maar ik besef me helemaal niet dat ik al zevenendertig jaar op deze aardkloot rond loop.

Waar is al die tijd gebleven?

Afbeelding gemaakt met de app Oldify